Говорниот чин заблагодарување во Кикероновата преписка

Апстракт

Предмет на истражуеање на овој труд е говорниот чин заблагодарување 60 Кикероновата преписка. Анализата на јазичните реализации на овој говорен чин упатува на евидентни разлики во изразите со кои овој чин ce реализира во
писмата до различни адресати. Во писмата што ce производ на приватна лична
и фамилијарна епистоларна интеракција, заблагодарувањата ce реализирани со
изразите gratum [mihi est], mihi gratissimum est, me pergratum fecisti u te amo/amamus. Bo писмата, пак, што ce производ на приватна епистоларна интеракција,
но со понизок степен на блискост меѓу кореспондентите заблагодарување најчесто ce реализира со перформативниот израз gratias (maximas) tibi ago. Изразите на благодарност βο избраниот корпус ce разликуваат и во однос на други аспекти: βο писмата што ce произеод на приватна дистанцирана етстоларна интеракција гоеорниот чин заблагодарување е секогаш подетално елабориран и речиси
секогаш е проследен со израз што упатува на цбрстината на пријателстбото меѓу кореспондентите или на доблестите што адресатот ги поседува како човек. Во неколку случаи ео оеој тип писма ео самиот чин на заблагодарување е инкорпорирана парентезата ut debeo, што ynamyea на тоа дека со говорниот чин aemopom настојуба да задоволи аспект на социјално пожелно поведение. Една од
стратегиите за изразување благодарност ео писмата што ce произеод на приватна епистоларна интеракција е „одбиеањето“ да ce изрази благодарност.
Оваа стратегија произлегува од перцепцијата дека чинот на изразување благодарност е формалност што е излишна 60 пријателства што ce развиле ad summam benevolentiam