РАСКАЖУВАЊЕ БОГОХУЛСТВО: (ДЕ)КОНСТРУИРАЊЕ НА САТАНСКОТО
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
Објавено:
Dec 15, 2021
##plugins.pubIds.doi.readerDisplayName##:
https://doi.org/10.37834/JCP2142077k
Клучни зборови:
сатана/сатанско, разликовност, логос, онтологија, херменевтика
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Апстракт
Овој есеј ги разгледува начините на кои е претставен ѓаволот/сатаната во Сатанските стихови
од Салман Ружди, Евангелието според Исус Христос од Жозе Сарамаго и Мајсторот и Маргарита
од Михаил Булгаков, со цел да ги испита улогите што ги игра сатанскиот принцип во неортодоксната и дури отворено богохулна архитектоника на романи, кои функционираат како световни пренапишувања на религиската традиција и светите писма на христијанството и/или исламот. Дестабилизирајќи ја ортодоксната имагологија за сатаната како етички зол и Божји противник, избраните романи
го впишуваат сатанското како израз на „нечистиот“ и диференцијален аспект на идентитетот, јазикот и на познанието. Со тоа што воспоставуваат сатански разнолика онтологија, етика и епистемологија, романите на Ружди, Сарамаго и на Булгаков го присвојуваат сатанското како, во суштина,
уметнички или книжевен принцип, насочен против монолошките и потчинувачки дискурси кои се повинуваат на опресивната логика на Едното.
од Салман Ружди, Евангелието според Исус Христос од Жозе Сарамаго и Мајсторот и Маргарита
од Михаил Булгаков, со цел да ги испита улогите што ги игра сатанскиот принцип во неортодоксната и дури отворено богохулна архитектоника на романи, кои функционираат како световни пренапишувања на религиската традиција и светите писма на христијанството и/или исламот. Дестабилизирајќи ја ортодоксната имагологија за сатаната како етички зол и Божји противник, избраните романи
го впишуваат сатанското како израз на „нечистиот“ и диференцијален аспект на идентитетот, јазикот и на познанието. Со тоа што воспоставуваат сатански разнолика онтологија, етика и епистемологија, романите на Ружди, Сарамаго и на Булгаков го присвојуваат сатанското како, во суштина,
уметнички или книжевен принцип, насочен против монолошките и потчинувачки дискурси кои се повинуваат на опресивната логика на Едното.
Downloads
Download data is not yet available.
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Како да цитирате
Кортова, Трајанка. 2021. “РАСКАЖУВАЊЕ БОГОХУЛСТВО: (ДЕ)КОНСТРУИРАЊЕ НА САТАНСКОТО”. Journal of Contemporary Philology 4 (2), 77–88. https://doi.org/10.37834/JCP2142077k.
Рубрика
Literature
Copyright © 2014 Blaže Koneski Faculty of Philology, Skopje
Journal of Contemporary Philology (JCP)
Современа филологија
Референци
Aravamudan, S. (1994). ‘Being God’s Postman Is No Fun, Yaar’: Salman Rushdie’s The Satanic Verses”. In Fletcher, M. D. (ed.). Reading Rushdie: Perspectives on the Fiction of Salman Rushdie, 187-208. Amsterdam – Atlanta: Rodopi.
Arendt, H. (2006.) Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil. London: Penguin Books.
Bulgakov, M. (1967/2000). The Master and Margarita. Tr. Richard Pevear and Larissa Volokhonsky. London: Penguin Books.
Forsyth, N. (2003). The Satanic Epic. Princeton and Oxford: Princeton University Press.
Goethe, J. W von. (1790/2007). Faust: A Tragedy in Two Parts. Tr. John A. Williams. Ware, Hertfordshire: Wordsworth Editions Ltd.
Levy, B. W. (1995). Blasphemy: Verbal Offense against the Sacred, from Moses to Salman Rushdie. Chapel Hill and London: The University of North Carolina Press.
Marlowe, Ch. (1604/2001). Doctor Faustus. New York: Signet Classic.
Pittmann, R. H. (1991). The Writer’s Divided Self in Bulgakov’s The Master and Margarita. New York: Palgrave Macmillan.
Rushdie, S. (1988/1998). The Satanic Verses. London: Vintage Books.
Ruthven, M. (1991). A Satanic Affair: Salman Rushdie and the Wrath of Islam. London: The Hogarth Press.
Saramago, J. (1991/1993). The Gospel according to Jesus Christ. Tr. Giovanni Pontiero. London: The Harvill Press.
Sauter, C. (2017). The Diabolic Logic of Logos: Towards a Hermeneutics of Hell in Goethe’s Faust. In Thuswaldner, G. and Russ, D. (eds.). The Hermeneutics of Hell: Visions and Representations of the Devil in World Literature, 115-142. Palgrave Macmillan, DOI 10.1007/978-3-319-52198-5_1.
Arendt, H. (2006.) Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil. London: Penguin Books.
Bulgakov, M. (1967/2000). The Master and Margarita. Tr. Richard Pevear and Larissa Volokhonsky. London: Penguin Books.
Forsyth, N. (2003). The Satanic Epic. Princeton and Oxford: Princeton University Press.
Goethe, J. W von. (1790/2007). Faust: A Tragedy in Two Parts. Tr. John A. Williams. Ware, Hertfordshire: Wordsworth Editions Ltd.
Levy, B. W. (1995). Blasphemy: Verbal Offense against the Sacred, from Moses to Salman Rushdie. Chapel Hill and London: The University of North Carolina Press.
Marlowe, Ch. (1604/2001). Doctor Faustus. New York: Signet Classic.
Pittmann, R. H. (1991). The Writer’s Divided Self in Bulgakov’s The Master and Margarita. New York: Palgrave Macmillan.
Rushdie, S. (1988/1998). The Satanic Verses. London: Vintage Books.
Ruthven, M. (1991). A Satanic Affair: Salman Rushdie and the Wrath of Islam. London: The Hogarth Press.
Saramago, J. (1991/1993). The Gospel according to Jesus Christ. Tr. Giovanni Pontiero. London: The Harvill Press.
Sauter, C. (2017). The Diabolic Logic of Logos: Towards a Hermeneutics of Hell in Goethe’s Faust. In Thuswaldner, G. and Russ, D. (eds.). The Hermeneutics of Hell: Visions and Representations of the Devil in World Literature, 115-142. Palgrave Macmillan, DOI 10.1007/978-3-319-52198-5_1.