ИНТЕРКУЛТУРНИОТ ДИЈАЛОГ КАКО ОСНОВА ЗА ПОДОБРЕНИ КОМУНИКАЦИИ ВРЗ ПРИМЕРОТ НА МАКЕДОНСКО-ГРЧКИТЕ ОДНОСИ
Клучни зборови:
интеркултурен дијалог, мултикултурализам, југоисточна Европа, Р Македонија, Р Грција, трансформирање на идентитетот, Бахтиновиот полифониски концепт на вистината, Сингеровата практична етика, Холов модел на културни разлики, Хофстадовите културни димензии, културни вредности, национализам, Гилертовите концепти за интеркултурно учењеАпстракт
Различните народи на Југоисточна Европа уште од дамнина биле упатени на заемна комуникација и соработка во сите области на културното живеење (музиката, фолклорот, танцот, писменоста, литературата, ликовното изразување, итн.). Таа, денес, сè повеќе се интензивира со оглед на новите (економски, технолошки, општествено-политички) состојби и приближувања на земјите од овој регион. Но, бележи и одредени тешкотии, поврзани со изразената тенденција систематски да се идентификуваат културата и културниот идентитет на сите земји одделно, па дури и да се наметнува нова или да се забранува слободната идентитетска определба на цели народи. И сето тоа се прави многу дипломатски вешто и прикриено, зад божемните современи демократски вредности. Единствена реална цел на ваквите тенденции е подобрување на националната позиција во глобализациските процеси. Притоа, не се земаат предвид предизвиците кои ги носи новото време и фактите дека, денес, сè повеќе, културните ентитети на земјите не се совршено хомогени, стабилни и непроменливи, туку дека тие се мешани, флуидни, меѓусебно поврзани и упатени на искрена меѓусебна комуникација и поддршка.
За да се надминат ваквите негативни тенденции и да се олесни и да се интензивира меѓусебната комуникација, во овој труд, предлагаме да се наметнат формата и принципите на современиот интеркултурен дијалог меѓу земјите од Југоисточна Европа, кои се состојат во: разбирање на процесот на комуницирање меѓу различните култури; утврдување на предизвиците што произлегуваат од разликите на сопствените согледби; споделување на заедничките културни вредности со соседството; стекнување и развивање на знаења, вештини и ставови, што ќе ја зголемуваат способноста за интеркултурно комуницирање и дејствување, што е во спротивност со теснонационалистичките определби, кои мора вистински да се искоренат од овие простори.
Превземања
Преземања
Објавено
Издание
Секција
Дозвола
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
