РАТНЕ ТРАУМЕ У САВРЕМЕНИМ СРПСКИМ РОМАНИМА КУЋА СЕЋАЊА И ЗАБОРАВА ФИЛИПА ДАВИДА, ЗАБЛУДА СВЕТОГ СЕБАСТИЈАНА ВЛАДИМИРА ТАБАШЕВИЋА И ПАС И КОНТРАБАС САШЕ ИЛИЋА
Апстракт
У раду се разматра књижевно моделовање ратних траума у романима Кућа сећања и заборава Филипa Давидa, Заблуда светог Себастијана Владимира Табашевићa и Пас и контрабас Саше Илића. Начин на који Холокауст утиче на живот Алберта Вајса и других ликова, деценијама после Другог светског рата, и мистичко разматрање смисла постојања зла истичу се као најважније теме Давидовог романа. Заблуда светог Себастијана тумачена је кроз однос јунака Карла према језику наученом у рату, који индукује дисоцијацију личности, усвајање, а затим и превазилажење позиције жртве. Протагониста романа Пас и контрабас Филип Исаковић и његов посттрауматски стресни поремећај, као и психијатријска и антипсихијатријска метода лечења фокус су анализе Илићевог дела.
Downloads
Референци
Adorno, Teodоr. (1979). Negativna dijalektika [Negative Dialectics]. Beograd: Beogradski izdavačko-grafički zavod.
Bayrak Akyldiz, Hülya. (2014). Child’s Point of View as a Narrative Technique. In International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic1https://www.academia.edu/27267672/CHILD_S_POINT_OF_VIEW_AS_A_NARRATIVE_TECHNIQUE (accessed April 30, 2020).
David, Filip. (2014). Kuća sećanja i zaborava [The House of Remembrance and Oblivion]. Beograd: Laguna.
Felman, Shoshana. (2002). The Juridical Unconscious : Trials and Traumas in the Twentieth Century. Cambridge, Massachusetts and London: Harvard University Press.
Fuko, Mišel. (1980). Istorija ludila u doba klasicizma. [Madness and Civilization: A History of Insanity in the Age of Reason] Beograd: Nolit.
Herš, Merijen. (2011). Generacija postsećanja. U Polja. Kulturni centar Novog Sada: Novi Sad, God. 56, br. 469. 149-168.
Ilić, Saša. (2019). Pas i kontrabas [The Dog and the Double Bass]. Novi Sad: Orfelin.
Kaplan, Ann. (2005). Trauma Culture: The Politics of Terror and Loss in Media and Literature. New Brunswick, New Jersey, and London: Rutgers University Press.
Kozarić-Kovačić, Dragica, Kovačić, Zrinka, Rukavina, Lea. (2007). Posttraumatski stresni poremećaj [Posttraumatic stress disorder] https://www.researchgate.net/publication/27205970_Posttraumatski_stresni_poremecaj (accessed April 30, 2020).
Obradović, Dragana. (2016). Writing the Yugoslav Wars: Literature, Postmodernism, and the Ethics of Representation. Toronto and Buffalo and London: University of Toronto Press.
Tabašević, Vladimir. (2019). Zabluda svetog Sebastijana [The Delusion of Saint Sebastian]. Beograd: Laguna
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
