PRIMERJALNA ANALIZA POLITIČNEGA GOVORA V SLOVENSKEM IN RUSKEM JEZIKU
Апстракт
Besede niso le sredstvo za izražanje idej, temveč tudi sredstvo komunikacije za ustvarjanje pomenov in doseganje skupnih ciljev, s čimer se ukvarja tudi pričujoči prispevek. Ker je politika tudi jezikovna igra, ker je javnost prek jezika obveščena o političnih zadevah, se moramo obenem osredotočiti tudi na lastnosti političnega jezika in na način, kako tega govorec uporablja. V prispevku izhajam zlasti iz pragmatičnega jezikoslovja, upoštevam predvsem pomensko- skladenjsko analizo. Kot študijo primera uporabim zgleda slovenskega in ruskega političnega govora.
Downloads
Референци
Berridge, G. R. (2001). A Dictionary of Diplomacy. Palgrave: New York.
Bratož, Silva. (2010). Metafore našega časa [Metaphors of our time]. Znanstvena monografija Fakultete za management Koper. Koper: Fakulteta za management Koper.
Brinker, Klaus. (2000). Methoden. Textstrukturanalyse [Methods. Text analysis]. In Klaur Brinker et al. (Eds.). Text und Gesprächlinguistik. Ein internationales Handbuch zeitgenössischer Forschung. [Text and conversation linguistics. An International Handbook of Contemporary Research]. 164−175.
Dieckmann, Walter. (1975). Sprache in der Politik. [Language in politics]. Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag.
Ellis, Richard J. (1998). Speaking to the People: The Rhetorical presidency in historical perspective. Amherst: University of Massachusetts Press.
Fairclough, Norman. (2000). New Labour, New Language? London: Routledge.
Gorenc, Nina. (2011). Pasti in izzivi političnega in diplomatskega diskurza [The Pitfalls and Challenges of Political and Diplomatic Discourse]. In Teorija in praksa [Theory and Practice], 48 (4). 893−914.
Grepl, Miroslav, Petr Karlik. (1998). Skladba češtiny [Composition of Czech]. Olomouc: Votobia.
Holly, W. (1990). Politikersprache. Inszenierungen und Rollenkonflikte im informellen Sprachhandeln eines Bundestagsabgeordneten. Berlin: De Gruyter.
Hribar, Nataša. (2006). Sodobni slovenski politični jezik [Contemporary Slovenian political language]. Doktorska disertacija. Ljubljana: Filozofska fakulteta.
Hribar, Nataša. (2009). Vloga medijev v političnem komuniciranju [The role of the media in political communication]. In Teorija in praksa. [Theory and Practice], 46 (6). 857−869.
Korošec, Tomo. (2006). O besediloslovnih prvinah v slovenskem jezikoslovju [On textual elements in Slovenian linguistics]. In Slovensko jezikoslovje danes [Slovenian linguistics today]. Muha, Ada Vidovič (Ed.). Ljubljana: Slavistično društvo Slovenije. 239−258.
Котовская, Светлана Станиславовна. (2012). Введение в лингвистическую прагматику. Минск: БГУ.
[Kotovskaja, Svetlana Stanislavovna. (2012). Vvedenie v lingvističeskuju pragmatiku [Introduction to linguistic pragmatics]. Minsk: BGU]
Krajnc Ivič, Mira. (2005). Besedilne značilnosti javne govorjene besede [Textual features of the public spoken word]. Maribor: Slavistično društvo Maribor.
Kunst-Gnamuš, Olga. (1995). Teorija sporazumevanja [Communication theory]. Ljubljana: Pedagoški inštitut, Center za diskurzivne študije.
Levinson, Stephen C. (1983). Pragmatics. Cambridge: Cambridge University Press.
Nick, Stanko. (2001). Use of Language in Diplomacy. In Jovan Kurbalija and Hannah Slavik (Eds.). Language and Diplomacy. Malta: DiploProjects, Mediterranean Academy of Diplomatic Studies, University of Malta. 39–49.
Neustadt, Richard E. (1990). Presidential power and the modern presidents: The politics of leadership from Roosevelt to Reagan (3rd edition). New York: Free Press.
Норман, Борис Юстинович. (2009). Лингвистическая прагматика (на материале русского и других славянских языков): курс лекций. Минск: БГУ.
[Norman, Boris Justinovič. (2009). Lingvističeskaja pragmatika (na materiale russkogo i drugih slavljanskih jzykov): kurs lekcij [Linguistic pragmatics (based on Russian and other Slavic languages): lecture course]. Minsk: BGU]
Nuyts, Jan. (2014). Analysis of the modal meanings. In The Oxford Handbook of Modality and Mood. Jan Nuyts in Johan Van Der Auwera, ur. Oxford: Oxford University Press. 31−49.
Pehar, Dražen. (2011). Diplomatic Ambiguity: Language, Power, Law. Saarbrücken: Lambert Academic Publishing.
Rose, Peter. (1995). Cicero and the Rhetoric of Imperialism: Putting the Politics Back into Political Rhetoric. In A Journal of the History of Rhetoric, 13 (4). 359–399.
Slovar slovenskega knjižnega jezika: spletna izdaja [Dictionary of the Slovene Literary Language: Online Edition]. URL: http://www.fran.si (accessed Janiary 29, 2019).
Tivadar, Hotimir. (2010). Gradivna utemeljenost opisa slovenskega govorjenega jezika [The materiality of the description of the Slovene spoken language]. In Gorjanc, Vojko, Žele, Andreja (Eds.). Izzivi sodobnega jezikoslovja [The Challenges of Modern Linguistics]. Ljubljana: Znanstvena založba Filozofske fakultete. 53−62.
Toporišič, Jože. (1992). Enciklopedija slovenskega jezika [Encyclopedia of Slovene]. Ljubljana: Mladinska knjiga.
Verdonik, Darinka. (2003). Pragmatični vidik nesporazumov v komunikaciji [The pragmatic aspect of misunderstandings in communication]. Doktorska disertacija. Univerza v Ljubljani, Filozofska fakulteta.
Verschueren, Jeff. (2003). Understanding Pragmatics. Peking: Foreign Language Teaching and Research Press.
Yoos, George E. (2009). Politics & Rhetorics: Coming to Terms with Terms. New York: Palgrave Macmillan.
Zadravec Pešec, Renata. (1994). Pragmatično jezikoslovje: temeljni pojmi [Pragmatic linguistics: basic concepts]. Ljubljana: Center za diskurzivne študije, Pedagoški inštitut pri Univerzi v Ljubljani.
Žele, Andreja. (2008). Osnove skladnje [The basics of syntax]. Ljubljana: samozaložba.
Žele, Andreja. (2012). Pomensko-skladenjske lastnosti slovenskega glagola [Meaning-syntactic properties of the Slovenian verb]. Ljubljana: Založba ZRC. Inštitut za slovenski jezik Frana Ramovša.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
