ПРОСЛАВАТА НА КУЛТОТ НА СВ. ЈОВАН ВЛАДИМИР НА БАЛКАНСКИТЕ ПРОСТОРИ
Апстракт
Истражувањето е насочено кон општобалканската прослава на култот на св. Јован Владимир, како прослава која е пошироко распространета на балканските простори. Значајно е да се утврдат облиците на нејзиното манифестирање, што може да придонесе кон изградба на општа балканска мирогледска претстава на фонот на одредени заеднички религиозни манифестации и културолошки феномени. Ваквите светителски фигури ја играат улогата на премостувачи на нетрпеливостите кои постојат меѓу балканските народи и овозможувале соживот во еден вид „синкретизам“.
Downloads
Референци
Vizantološki institut SANU, 117-119.
Vujičić, R. 2011. “O kultu i ikonografiji Sv. Jovana Vladimira”. Glasnik
oddelenja umetnosti, 29, CANU, Podgorica.
Gesta Regnum Sclavorum (Letopis popa Dukljanina), I-II. 2009. Pr. D.
Kunčer, T. Živković, Beograd : Institute of History Ostrog
Monastery.
Грозданов, Цветан. 1980. „Охрид и Охридската архиепископија во
XIV век“, Историја 1, год. X, Скопје, 179-183.
Грозданов, Цветан. 1983. Портрети на светителите од Македонија
од IX-XVIII век. Скопје: Републички завод за заштита на
спомениците на култура.
Grozdanov, Cvetan. 1984. “Jovan Vladimir i pretstave Sedmočislenika u makedonskoj umetnosti XVIII-XIX veka”. Zbornik za likovne
umetnosti, 20, Novi Sad, 229-235.
Грозданов, Цветан. 1995. Свети Наум Охридски, Скопје: Македонска
академија на науките и уметностите – Матица македонска.
Dragić, H. 2010. “Dukljanski kralj sveti Vladimir u hrvatskoj književnosti
i crnogorskoj tradiciji”. Lingua Montenegrina, god. III, br.5, Cetine.
Dukljanski knez Sveti Vladimir (970-1016), 2016. Podgorica: Fondacija
“Sveti Petar” i Narodni Muzej Crne Gore.
Јакимовска-Тошиќ, 2011. „Културните врски меѓу манастирот „Св.
Наум“ и Москополе во 18 век“, Зборник од Меѓународен
научен собир: Свети Наум Охридски и словенската духовна,
културна и писмена традиција, 4-7 ноември 2010, Охрид,
Македонија, Скопје: Универзитет „Св. Кирил и Методиј“, 295-303.
Jovović, Ivan. 2016. Kult svetog kneza Vladimira Dukljanskog u Crnoj
Gori u susedstvu. In: Dukljanski knez sveti Vladimir (970-1016).
Podgorica: Fondacija “Sveti Petar Cetinjski” – Narodni Muzej Crne Gore,
65-95.
Leksikon ikonografije, liturgike i simbolike zapadnog krišćanstva (uredio
Anđelko Badurina), “Ivan Vladimir”, 1979. Institut za povijest umetnosti
Sveučilišta u Zagrebu, Zagreb, 284-285.
Litanie dei Santi della Dalmazia, 1882. Zara.
Medaković, D. 1971. Putevi srpskog baroka, Beograd : Nolit.
Meloski, Hristo. 2016. Prološko žitije Sv. Jovana Vladimira In: Dukljanski
knez sveti Vladimir (970-1016). Podgorica: Fondacija “Sveti Petar
Cetinjski” – Narodni Muzej Crne Gore, 59-64.
Novaković, St. 1893. Prvi osnovi slovenske književnosti među balkanskim
Slovenima. Legenda o Vladimiru I Kosari (kulturno-istorijske
studije), Beograd: Državna Štamparija Kraljevine Srbije, 226-227.
Острогорски, Г. 1934. „Синајска икона св. Јован Владимира“. Glasnik
Skopskog naučnog društva, 14, Skopje, 99-106.
Perović, Sreten. 2016. Dukljanski knez Vladimir i makedonska princeza
Kosara u legendi i istoriji. In: Dukljanski knez sveti Vladimir
(970-1016). Podgorica: Fondacija “Sveti Petar Cetinjski” – Narodni
Muzej Crne Gore, 19-35.
Perfus, D. M. 1989. Die Drukerei von Moskopolis 1731-1769. Bindruck
und Heligenverehrung im Erzbistu Achrida, Wiener Archiv fűr des
Slawentus und Osteuropos, Band XIII, Wien-Kőln.
Petković. S. 1959. „Živopis crkve Uspenja u Srpskom Kovinu (Ráczkeveu)“, Zbornik za društvene nauke, 23, Matica srpska, Novi Sad , 48-49, 64-
65.
Ристовска-Јосифовска, Билјана. 2001. „Кралството на Словените“ од
Мавро Орбини како извор за македонската средновековна историја,
Скопје - Прилеп: Институт за старословенска култура.
Rotković, Radoslav. 2016. Knjiga o čudima Blaženoga Vladimira. In:
Dukljanski knez Sveti Vladimir, Podgorica: Fondacija “Sveti Petar
Cetinjski” – Narodni Muzej Crne Gore, 47-57.
Свети Јован - хагиографија, химнографија, иконографија, 2016.
Скопје: МПЦ-ОА.
Снегаров, Иван. 1995. История на Охридската архиепископия, том I,
София, 336-338.
Tapkova-Zaimova, V. 1967. „Un manuscript incomnu de la Vie de St.
Jean-Vladimir“, Etudes Balkaniques, 6, Sofia, 179-189.
Cvetkovski, Sašo. 2016. Portreti Svetog Jovana Vladimira u umetnosti
Balkana od XVII do XX vijeka, In: Dukljanski knez Sveti
Vladimir, Podgorica: Fondacija “Sveti Petar Cetinjski” – Narodni
Muzej Crne Gore.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
