ИМЕНСКАТА СИНТАГМА ВО ПЕРИФРАСТИЧНИТЕ ПРЕДИКАТИ ОД СИНТАКСИЧКИ И ОД СЕМАНТИЧКИ АСПЕКТ
Апстракт
Во овој труд се дискутира именската синтагма (ИС) во рамките на перифрастичните предикати (ПП) од синтаксички и од семантички аспект. Од синтаксичка гледна точка, со серија тестови и низ примери од англискиот и македонскиот јазик, се покажува дека ИС во ПП функционира како директен објект. Од друга страна, пак, иако номинализацијата во ПП може да се третира како nomen actionis, сепак се чини декa понекогаш има основа оваа именка да се категоризира како резултативна девербативна именка (т.е. именка која е поблиска до концептот nomen acti отколку до nomen actionis). Семантичката улога на аргументот во позиција на ДО ја обележуваме со терминот прото-трпител, но треба да се води сметка дека некои аргументи се поблиски, а други се подалечни од прототипот за трпител.
Downloads
Референци
Alexiadou, A. 2001. Functional Structure in Nominals: Nominalization and ergativity. Amsterdam: John Benjamins Publishing Co.
Аlgeо, John. 2006. British or American English: A Handbook of Word and Grammar Patterns. Cambridge: Cambridge University Press.
Benvenist, E. 1975. Problemi opšte lingvistike. Beograd: Nolit
Brinton, Laurel J. (2011). The grammaticalization of complex predicates. In: B. Heine & H. Narrog (eds.), The Oxford Handbook of Grammaticalization. Oxford: OUP, 559-569.
Brinton, Laurel J. & Traugott, Elizabeth Closs. 2005. Lexicalization and Language Change. Cambridge: Cambridge University Press.
Comrie, B. and Thompson. S. 2007. Lexical nominalization. In: T. Shopen (ed.) Language Typology and Syntactic Description -Vol. 3, Second edition. Cambridge: CUP, pp.334-381
Crystal, D. 2008. A dictionary of linguistics and phonetics-Sixth edition. Oxford: Blackwell Publishing
Dowty D.R. 1991. Thematic Proto-Roles and Argument Selection. Language, 67, pp. 547-619
Grimshaw, J. 1990. Argument Structure. Cambridge (MA): MIT Press
Grimshaw, J. 2011. Deverbal Nominalization. In: K.Von Heusinger, C. Maienborn, and P. Portner (eds.) Semantics: An International Handbook of Natural Language Meaning, Vol. 2. Boston:Walter de Gruyter, pp.1292–1313.
Huddleston, Rodney. & Pullum, Geoffrey. 2002. The Cambridge Grammar of the English Language. Cambridge: Cambridge University Press.
Krenn, Brigitte & Erbach, Gregor. 1993. Idioms and Support Verb Constructions. In: J.Nerbonne, K.Netter, C.Pollard (eds). German in Head-Driven Phrase Structure Grammar - CSLI Lecture Notes Nr. 46. Stanford (CA): CSLI Publications, pp.365-396
Koptjevsksaja-Tamm, M. 1993. Nominalizations. London: Routledge
Quirk, R.; Greenbaum, S; Leech G. & Svartvik, J. 1985. A Comprehensive Grammar of the English Language. London: Longman
Traugott, Elizabeth Closs. 1999. A Historical Overview of Complex Predicates. In: L. J. Brinton and M.Akimoto (eds.). Collocational and Idiomatic Aspects of Composite Predicates in the History of English. Amsterdam: John Benjamins, 239–260.
Van Valin, R. D. 2004. An Introduction to Syntax. Cambridge: CUP
Van Valin, R. D. 2005. Exploring the Syntax–Semantics Interface. Cambridge: CUP
Vendler, Z. 1974. Linguistics in Philosophy. London: Cornell University Press
Ивић, Милка. 1988. Још о декомпоновању предиката. Во Јужнословенски филолог XLIV. Беoград: Институт за српскохрватски језик. стр.1-5.
Лазиќ-Коњик, Ивана. 2006. Структура, функција и лексикографска обрада перифрастичних предиката – на примерима из дневне штампе. Во Зборник Матице Српске за филологију и лингвистику, 49(1). Нови Сад: Матица српска. стр.219-304.
Минова-Ѓуркова, Л. 2000. Синтакса на македонскиот стандарден јазик. Скопје: Магор.
Миркуловска, Милица. 1991. Перифрастични предикати у македонском језику и њихови пољски еквиваленти (необјавен магистерски труд). Беoград: Филолошки факултет.
Радовановић, Милорад. 1977. Декомпоновање предиката (на примерима из српскохраватског језика). Во Јужнословенски филолог XXXIII, Беoград: Институт за српскохрватски језик. стр.53-78.
Стојановска-Илиевска, Наташа. 2014 Анализа на перифрстичните предикати во англискиот и во македонскиот јазик (необјавен докторски труд). Скопје: Филолошки факултет.
Тополињска, Зузана. 1982. Перифрастични предикатски изрази на међусловенскким релацијама. Во Јужнословенски филолог XXXVIII. Београд: Институт за српскохрватски језик. стр.35-49.
Тополињска, З. 1995. Македонските дијалекти во Егејска Македонија – Синтакса (Том I). Скопје: МАНУ.
Тополињска, З. 2003. Полски – Македонски: Граматичка Конфронтација. 6. Синтаксичка деривација. Скопје: МАНУ.
Чашуле, Илија. 1989. Синтакса на македонската глаголска именка. Скопје: НИО Студентски збор.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
