ЈАЗИЧНИОТ ИЗРАЗ НА ПОЕДИНЕЦОТ И НА КОЛЕКТИВОТ ВО УРБАНАТА СРЕДИНА КАКО СИМБОЛИЧЕН ИСКАЗ НА ОПШТЕСТВЕНАТА СТРУКТУРА
Апстракт
Human beings have, through their evolution, developed a universal ability to determine experiences, i.e. have begun coding and communicating with each other in symbols. Various explanations of the term ‘culture’ reflect different theories and criteria of evaluation, as well as different understandings of human activities. In this context, one of the products of culture is the establishment of towns. The city, in the words of the English linguist Michael Halliday, is the place of conversation. In an idealized sense, the speech community is a group of people (1) which is connected with some kind of social organization, (2) in which people talk with each other, and (3) where everyone speaks alike. The purpose of this paper is to show the linguistic expressions of the speakers within the Skopje language environment.
Downloads
Референци
Paradigms. Current Anthropology 44(3). P. 323–348.
Errington, J. Joseph. 1988. Structure and Style in Javanese: A Semiotic View of
Linguistic Etiquette. Philadelphia: University of Pennsylvania.
Halliday, Michael. 1990 New ways of meaning: the challenge to applied linguistics.
Reprinted in Fill and Mühlhäusler (2001). P. 175–202.
Jakobson, Roman. 1929. Remarques sur l'evolution phonologique du russe compare
a celle des autres langues slaves. Prague.
Labov, William. 1969. The Study of Nonstandard English. National Council of
Teachers of English: Washington, DC.
Labov, William. 1972. Sociolinguistic Patterns. Philadelphia: University of
Pennsylvania Press.
Labov, William. 1980. Locating Language in Time and Space. New York:
Academic Press.
Saussure, Ferdinand de. 2002. Écrits de linguistique générale (edition prepared by
Simon Bouquet and Rudolf Engler. Paris: ), Gallimard.
Бугарски, Ранко. 2001. Јазици. Скопје: ЕИН-СОФ.
Конески, Блаже. 1967. За македонскиот литературен јазик. Скопје: Култура.
Конески, Блаже. 1986. Историја на македонскиот јазик. Скопје: Култура.
Конески, Блаже. 1987. Граматика на македонскиот литературен јазик.
Скопје: Култура.
Конески, Блаже. 2001. Историска фонологија на македонскиот јазик. Скопје:
Култура.
Савицка, Ирена; Спасов, Људмил. 1991. Фонологија на современиот
македонски стандарден јазик. Скопје: МАНУ.
Цветановски, Гоце. 1999. Проблемот на меѓујазичните корелати при
изучувањето на сродни јазици. во: Литературен збор, XLVI/3-4. Скопје.
Цветановски, Гоце. 2004. Каршијачкиот говор – Скопско (со посебен осврт на
синтаксата). Скопје: Институт за македонски јазик. Посебни изданија, кн.
41.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
