ВТОРАЯ КОММУНИКАЦИЯ (К ПОСТАНОВКЕ ВОПРОСА)
Апстракт
Two types of communication are to be distinguished, two varieties of language functioning. The first one is the ordinary communication between the partners. In this case the process is directed from the speaker to the hearer, i.e. outside the speaker. The second one is presented by the “communication” of the speaker with himself – during reasoning. It is directed from the speaker to himself – inside the speaker. In the process of the first communication the partners talk about more or less familiar objects and events, using well known words, both simple and derivative. In the process of the second communication a man can discuss some new, unknown objects that have not yet any analogies with well known objects and so have no analogies with well known words. In such cases a man has “to invent” new words – to create new root-words which later can be followed by derivatives.
Downloads
Референци
Ed. G.R. Krees. Oxford university press.
Whitney. W. D. 1868. Language and the study of language. New York.
Атаян. Э. Р. 1964. Понятие элементарной синтаксической структуры.
Ереван.
Бейлин. Дж. 1997. Краткая история генеративной грамматики. в
Фундаментальные направления современной американской лингвистики: Сб.
обзоров. Москва. С. 137-141.
Гийом. Гюстав. 1992. Принципы теоретической лингвистики. Москва.
224 с.
Горелов. Илья Н., Седов. Константин Ф. 1997. Основы психолингвистики.
Москва. 224 с.
Гумбольдт. Вильгельм фон. 1984. Избранные труды по языкознанию.
Москва. 440 с.
Звегинцев. Владимир А. 1973. Язык и лингвистическая теория. Москва.
336 с.
Кацнельсон. Соломон Д. 1972. Типология языка и речевое мышление.
Ленинград.
Кибрик. А. Е. 1990. Генеративная лингвистика. в Лингвистический
энциклопедический словарь. Москва. С. 99.
Левицкий. Юрий. А. 2009. Альтернативные грамматики. Москва.
Леонтьев. Алексей А. 1990. Порождение речи. в Лингвистический
энциклопедический словарь. Москва.
Леонтьев. Алексей А. 1997. Основы психолингвистики. Москва. 287 с.
Пала. К. 1996. О некоторых проблемах актуального членения. в Prague
studies in mathematical linguistics. Praha.
Рамишвили. Г. В. 1984. Вильгельм фон Гумбольдт – основоположник
теоретического языкознания. в Гумбольдт В. фон. Избранные труды по
языкознанию. Москва.
Сахарный. Леонид В. 1989. Введение в психолингвистику. Ленинград.
184 с.
Успенский. Лев В. 1974. Слово о словах. Имя дома твоего. Ленинград.
720 с.
Швырев. В. С. 1984. Научное познание как деятельность. Москва:
Политиздат. 229 с.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
