Macedonia and the Bible
Апстракт
The text precedes the influence of the Holly Book, the Bible, on the Macedonian culture and literature from the period of its origin to today. Due to the two types of testimony, the historical and the religious, it is an important source of information that has considerable significance for the vague history of Antique Macedonia. In the Medieval period, the Bible and the Christian philosophy have a dominant role in the set up of ideological and contemplative concepts; thus, the complete medieval literature had to be oriented towards contents and stylishly expressed methods taken from the Holly Book. The literature of enlightenment is, above all, educative, moral, and critical; that is to say, serving as mockery to the limited spiritual theological assertions. The Bible is a universal cultural fact with specific philosophy in which, apart from the traditional religious topics, the actual issues of the contemporary world may be involved. Universal thoughts included in it are used as grounds for many modern and postmodern works promoting the imagination of the new types of artists. Today, it is as if the Bible has lost its seriousness and significance as it is mirrored in the suppression of its classical role to intrude the code of consideration and behavior. Even though its function in “the multicultural, multi-meaningful society” is entirely distorted, it is stil fertile for setting up postmodern visions as a result of not only universality of foreseeing it comprises, but also its multilevel meaning: literal, symbolic, occult-esoteric, oracular etc., in favor of postmodern pluralistic ideas.
Downloads
Референци
Kuttel: Stuttgart.
Biblija sacra vulgatae. MCMXIV. editionis, sixti V pont.max. Jussu
Recogita et Clementis VIII auctoritate edita. P.Michael Hetzenauer. Ratisbonae et
Romae.
byOEblYa siOEr5+6 kniOEgi sv3]eOEnnagw pisaOEnY3 veOEthagw i
noOEvago zav5OEta sanktpeterburg7. 1900. BFac
Библия сиреч книгите на свещеното Писание на Ветхия и Новия
Завет. 1925.София.
Большая советская знциклопедия. 1954. т. 26, второ издание. Москва.
Велев. Илија. 1996. Македонскиот XIV век. Веда: Скопје.
Велев. Илија. 2000. Наспрема релацијата народно и уметничко
творештво: меморија и творечки перспективи, во Проникнувања на
традицијата и континуитетот. Институт за мадедонска литература:Скопје.
Gellner. Ernest. 2000. Postmodernizam, razum i religija, Naklada Jesenski
i Turk: Zagreb.
Гяуров. Х. 1963. Тълкувание на посланието на Св. апостол Павла до
филипяните.Софияа.
Жинзифов. Рајко. 1983. Песни, Македонска книга: Скопје.
Златоуст. Иоан. 1942. Тълкувание на посланията на апостол Павел.
София.
Кацаров. Г. И. 1907. Нови мнения по вьпроса за етнографическото
положение на старите Македонци, София, стр. 1-2.
Кацаров. Г, Дечев. Д. 1949. Извори за старата история и география на
Тракия и Македония, София.
Латышевъ. В.В. 1906. Известïя древнихъ писателей греческихъ и
латинскихъ о Скифïи и Кавказе, Т. 1-2: Санктпетербургъ.
Мојсиева-Гушева. Јасмина. 2004. Апокалиптичните визии за
човечките судбини. во Изгубениот хуманизам. Магор: Скопје.
Мојсова-Чепишевска. Весна. 2000. Сликата на дрвото во романот
Скакулци. во Литературни преокупации. Менора: Скопје.
Нов Завет. 1995. Библиско здружение на Р. Македонија: Скопје. Дела
на светите апостоли. 16,9.
Пирузе-Тасевска. Виолета. 1999. Библиски елементи во делата на
македонските преродбеници. во XXV Научна дискусија на Семинарот за
македонски јазик, литература и култура: Охрид.
Поп-Атанасов. Ѓорги. 1995. Библијата за Македонија и Македонците.
Менора: Скопје.
Прличев. Григор. 1967. Автобиографија. Македонска книга: Скопје.
Проскурнина. Марија. 2004. Библијата и просторниот јазик на
белканскиот постмодернизам. Спектар: Скопје. бр. 43-44.
Renan. Ernest. 1869. Saint Paul.Paris.
Свето писмо на Стариот и Новиот Завет. 1990. Британско и
инострано библиско друштво:Лондон.
Septuaginta. 1950. Alfred Rahlfs: Stuttgart.
Стојчевска-Антиќ. Вера. 1997. Историја на македонската книжевност.
Средновековна книжевност. Детска радост: Скопје.
Ташковски. Драган. 1966. Раѓањето на македонската нација, Скопје.
T. Liv. XLII. 51. 53.
Fielding. Henri. 1957. Tom Jones. Everyinian’s Library: London.
Хејбер. Хони Ферн. 2002. Отаде постмодерната политика(Лиотар,
Рорти, Фуко). Институт за демократија, солидарност и цивилно општество:
Скопје.
Шивачев. А. 1929. Християанството на Балканския полуостров.
София.
Шукарова. Ана. 2003. Филип II Македонски и атинските ретори. Три:
Скопје.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
