Македонија во книжевните дела на Лав VI и Константин VII: Историја и легенда
Апстракт
The analysis of the works of emperors Leo VI and Constantine Porfyrogenitus illustrate the tendency of representatives of the Macedonian dynasty in Byzantium for creating the impression that they are associated with the name Macedonia as well as with the Macedonian historical traditions. This ideology was generally created by Porfyrogenitus who, in his Vita Basilii, introduced the story about a direct relationship with Philip II and Alexander III the Macedon in the genealogy of his grandfather Basil I, apart from the ancient Armenian ancestry with the Arsacids,. To attach the Macedonian descent of the dynasty founded by Basil I, in his De thematibus Porfyrogenitus deliberately represented Macedonia in a wider geographical area, creating an impression that the administrative unit–theme with the same name Macedonia was an integral part in geographical as well as in historical connotation. The tendency for glorification of the dynasty with the Macedonian historical traditions resulted in its definite association with the name Macedonia and Macedonians, which became an essential part of the identity appellation and identification of the emperors of the Macedonian dynasty. This political ideology significantly impacted the perception of the Byzantine authors and their use of Macedonian terminology in elaborating the contemporary events related to Macedonia in the 9 th -12th century
Downloads
Референци
Constantini Porphyrogeniti. 1829. De Ceremoniis Aulae Byzantinae. Ed. J.J.
Reiske. Bonn. Constantini Porphyrogeniti. 1840. De Thematibus. Ed. Bekker. Bonn.
Dagron. G. 2007. Emperors and Priest: The Imperial Office in Byzantium. Cambridge. Hausherr. I. 1932. Oraison funèbre de Basile I par son fils Léon VI le Sage. Rome.Ioannis Scylitzae Synopsis Historiarum. 1973. CFHB, V. Ed. J. Thurn. Berlin. Iosephi Genesii Reges. 1834. Ed C.Lachmann. Bonnae. Janin. R. 1969. La géographie ecclésiastique de l’empire byzantin, I: Le siège
de Constantinople et le Patriarcat Oecuménique, III: Les églises et les monastères
des grands centres byzantins. II ed. Paris. Liutprandi Opera. 1915. Ed. J. Becker. Hannover u. Liepzig. Macrides. R. 1990. Subversion and Loyalty in the Cult of St. Demetrios.
Byzantinoslavica 51. Praha.
Magdalino. P. 1990. St Demetrius and Leo VI. Byzantinoslavica 51. Praha, p.
198-201.
Markopoulos. A. 1992. An anonymous laudatory poem in honour of Basil I. DOP 46. Washington, p. 225-232
Markopoulos. A. 1994. Constantine the Great in Macedonian historiography. New Constantines: The Rhythm of Imperial Renewal in Byzantium, 4th
-13th centuries. Ed. P. Magdalino. London , p. 159-170. Menologium Basil II. 1894. Ed. Migne, PG 117. Paris. Moravcsik. G. 1961. Sagen und Legenden uber Kaiser Basileios. DOP 15.
Washington, p. 59-126.
Pseudo Symeon, Theophanes Continuatus. 1838. Ed. Bekker. Bonnae.
Schminck. A. 2000. The Beginnings and Origins of the 'Macedonian' Dynasty. Byzantine Macedonia: Identity, Image and History. Ed. R. Scott and J. Burke. Melbourne, 61-8.
Shepard. Ј. 2008. Approaching Byzantium. The Cambridge History of the
Byzantine Empire (c. 500-1492). Ed. Ј. Shepard. Cambridge.
Soustal P. 1991. Thrakien (Thrake, Rhodope und Haimimontos). Tabula
Imperii Byzantini 6. Vienna.
Theoph. Continuatus. 1838. Ed. I. Bekker. Bonn. Tobias. N. 2007. Basil I Founder of the Macedonian dynasty: A Study of the
Political and Military History of the Byzantine Empire in the Ninth Century. Edwin
Mellen Prеss. Tougher. S. 2008. After iconoclasm (850-886). The Cambridge History of the
Byzantine Empire (c. 500-1492) Ed. Ј. Shepard. Cambridge. Tougher. S. 1997. The reign of Leo VI (886-912): politics and people. Brill. Treadgold. W. 2001. A Concise History of Byzantium. Palgrave Macmillan.
Vita Ignatii. 1862. Еd. Migne, PG, 105. Paris.
Vita Theophanous. Zwie griechische Texte fiber die Hl. Theophano, die
Gemahlin. Kaisers Leo VI. 1898. Еd. E. Kurtz. Записки императорской Академии
наук, 8, III/2, St. Petersburg. Крсмановић. Б. Радошевић. Н. 2004. Легендарне генеалогије византијских
царева и њихових породица. ЗБРВИ 41. Београд, p. 71-98.
Панов. М. Б. 2008. Создавањето на средновековната држава во
Македонија. Историја на македонскиот народ. Скопје.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
