МАКЕДОНСКИОТ ФОЛКЛОР КАКО ТЕРАПЕВТСКО СРЕДСТВО
Апстракт
Folklore therapy is a relatively new scientific discipline. Its subject of interest and research is the impact of folklore (meaning the practice of folklore dances and songs) on people’s health, and also the way folklore has an impact on individual subjects in their social environments, or the power of folklore as a corrective tool for human behavior in people with psychological disorders. In other words, the relation and connection between folklore and psychology and its application for psychotherapeutic purposes. Hence , we can establish that the folklore here plays a triple role: 1. As a therapeutic tool for medical purposes, treating certain physical anomalies in the client; 2. As a corrective tool for psychotherapeutic purposes, treating mental disorders; and 3. As a preventive tool for medical and non-medical objectives, maintaining and improving the general health condition (both physical as well as mental) of healthy individuals. Traditionally, the Macedonian folklore throughout the centuries has reflected the mental structure of the Macedonian man as a separate ethnos and his subsistence in this area. All the capabilities of the individual for a healthy development in all stages of life is displayed via the practices. Through the mores where rituals such as, for example, weddings, Saints days, the general national festivities, burials and so on are performed, the Macedonian man evinces his conformity with the society and the cultural norms and traditions in these areas.
Downloads
Референци
Москва.
Басин Е. Я. 1999. Искусство и коммуникация. МОНФ: Москва.
Бахтин. М. М. 1979. Эстетика словесного творчества. Искусство: Москва.
Бордюг Н. Д. Некрасова М. А., Поровская Г. А., Шпикалова Т. Я. 2000.
Возвращение к истокам. Народное искусство и детское творчество. Владос:
Москва.
Выготский. Л. С. 1999. Мышление и речь. Лабиринт: Москва.
Годфруа. Ж. 1992. Что такое психология?. Мысль: Москва.
Зыкова. М. Н. 2004. Фолькльоротерапия. Издательский дом Российской
академии образования: Москва-Воронеж.
Китевски. М. 1988. Фолклорни бисери. Македонска книга: Скопје.
Китевски. М. 1996. Македонски народни празници и обичаи. Менора:
Скопје.
Китевски. М. 2002. Студии за македонскиот фолклор. Култура: Скопје.
Пропп. В. Я. 1986. Поэтика фольклора. Издательство ЛГУ: Ленинград.
Стефаненко. Т. Г. 1983. Этнопсихология. Институт психологии РАН,
Академический проект: Москва.
Turner. F. J. 1996. Social work treatment: interlocking theoretical approaches.
The Free Press: New York.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
