IGNORIRANJE PROSTORA – POSTKOLONIJALNA TEORIJA I GLOBALIZACIJSKI TRENDOVI
Апстракт
By asserting that space has been thoroughly overlooked within postcolonial theory, despite all the obvious reasons that point to its significance, the author of the article tries to determine reasons for such a paradox drawn mostly upon Edward Soja's book Postmodern Geographies. Since space to which postcolonial theory is being applied is becoming ever more expansive (the reasons for which are also explored in the article), the need to include space seems to be increasingly growing, both in terms of ontology and in terms of epistemology. By referring to Nikola Petković's book A Central Europe of Our Own, the author tries to show that by deploying a strictly temporal perspective, there always exists the danger of bringing postcolonial theory into perfect accordance with some very seductive trends of globalization, a modus operand through which the already mentioned theory begins obscuring those relations of power that it tried to undermine in the first place. The article ends by exploring the concept of space, or rather of geography as something that can help understand power relations not only between nations but also within them, much along the lines of linking, and not strictly dividing one country or another, sustaining the necessity to turn hybrid space, that postcolonial theory favours despite it being its greatest downfall, into real place.
Downloads
Референци
Routledge.
Ashcroft, Bill. 1998. Key Concepts in Post-Colonial Studies SAD i Kanada:
Routledge.
Barry, Peter. 1995. Beginning Theory. Manchester i New York: Manchester
University Press.
Biti, Vladimir. 2000. Pojmovnik suvremene književne i kulturne teorije. Zagreb:
Matica Hrvatska.
Booker, M. Keith, ur. 1999. Critical Essays on Salman Rushdie. New York: G. K.
Hall & co.
Gordon, Colin, ur. 1980. Power/Knowledge; Selected interviews and other writings
1972-1977 by Michel Foucault SAD: Harvester Press.
Hertzberger, Herman. 2000. Space and the Architect; Lessons in Architecture 2.
Roterdam: 010 Publishers.
Kiberd, Declan. 1995. Inventing Ireland. Cambridge, Massachusetts: Harvard
University Press.
Lazarous, Neil, ur. 2004. The Cambridge Companion to Postcolonial Literary
Studies. Cambridge: Cambridge University Press.
Loomba, Ania. 1998. Colonialism/Postcolonialism. London i New York: Routledge.
Machiedo, Mladen. 1996. O modusima književnosti; transtalijanistički kompendij.
Zagreb: Hrvatsko filološko društvo.
MacKenzie, John. 1995. Orientalism; History, theory and arts. Manchester i New
York: Manchester University Press.
Petković, Nikola. 2003. Srednja Europa: Zbilja-Mit-Utopija. Rijeka: Adamić.
Rushdie, Salman. 1992. Imaginary Homelands. London: Penguin.
Soja, Edward. 1989. Postmodern Geograpies: the reassertion of space in critical
social theory. London i New York: Verso.
Užarević, Josip, ur. 2004. Oko Književnosti. Zagreb: Disput.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
