КАКО ADULTERIUM СТАНУВА ПРЕЉУБА ВО РИМСКОТО ПРАВО
Sažetak
Предмет на истражување во овој труд е прељубата во римското право, која се сметала како правна причина (iusta causa) за едностран развод на бракот во сите периоди од развојот на римската правна историја. Императорот Август, набрзо по своето доаѓање на власт го објавил lex Iulia de adulteriis coercendis (18 г. пр. н.е.) со што разводот станал задолжителен во случај на прељуба. Оттогаш прељубата станала не само морален престап, но и кривично дело (crimen, ἔγκλημα), што се казнувало од страна на државата. На тој начин прељубата не била само res privata но и res publica, и продолжила да се смета за јавна работа дури и во законодавствата на христијанските императори. Како и да е, има фундаментални разлики меѓу предхристијанските и христијанските законодавства во однос на прељубата и бракот, кои ќе бидат анализирани во текстот што следува. За да ја објаснам природата на римското право и римскиот поглед кон прељубата, јас ги анализирам зборовите adulterium и repudium и ги поврзувам со еквиваленти во македонскиот јазик.
Downloads
##submission.citations##
Skopje: Zumpres]
Софрониевски, Валериj. (2001). Латинско-македонски речник. Скопје:
БИГОСС.
[Sofronievski, Valerij. (2001). Latinsko-makedonski recjnik [Latin-Macedonian
dictionary]. Skopje: BIGOSS. (In Latin and Macedonian.)]
Тошева, Даниела. (2018). Законот на дванаесет таблици. Свети Николе:
МСУ.
[Tosjeva, Daniela. (2018). Zakonot na dvanaeset tablici [The law of twelve tables].
Sveti Nikole: MSU. (In Macedonian.)]
Тошева, Даниела. (2018). Убиството на Ератостен или За праведното
убиство во Законот на Драконт. Во „Меѓународен дијалог: Исток-Запад“ (Право и политикологија). Списание на научни трудови. Деветта меѓународна научна конференција Меѓународен Славјански Универзитет, „Г.Р. Державин“. Свети Николе: Меѓународен центар за славjанска просвете. 127-131.
[Tosjeva, Daniela. (2018). Ubistvoto na Eratosten ili Za pravednoto ubistvo vo Zakonot na Drakont [Murder of Eratosthenes or For Fair Murder in Dracont's Law]. In „Meǵunaroden dijalog: Istok-Zapad“ (Pravo i politikologija). [International Dialogue: East-West (Law and Political Science)]. Sveti Nikole: Meǵunaroden tsentar za slavjanska prosvete. 127-131. (In Macedonian.)]
Bauman, Richard A. (1996). Crime and Punishment in Ancient Rome. London and New York: Routledge.
Beekes, Robert S. P. (2010). Etymological dictionary of Greek. Leiden; Boston: Brill.
Chantraine, Pierre. (1968-1980). Dictionnaire étimologique de la langue grecque. I- IV. Paris: Klincksieck.
Coleman-Norton, P. R. (1952). The Twelve Tables. Princeton: Princeton University, Department of Classics.
Corpus iuris civilis. Volumen primum. Institutiones. (1928). Kruger, Paulus (Ed.). Berolini, MCMXXVIII.
Corpus iuris civilis. Volumen secundum. Codex Iustinianus. (1906). Kruger, Paulus (Ed.). Berolini, MCMVI.
Corpus iuris civilis. Volumen tertium. Novellae Iustiniani, recognovit. (1959). Schoel, Rudolfus (Ed.). Berolini, MCMLIX.
De Vaan, Michiek. (2008). Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. Leiden; Boston: Brill.
Dionysius of Halicarnassus. (1885). Dionysii Halicarnasei Antiquitatum Romanarum quae supersunt. Leipzig: In Aedibus B.G. Teubneri.
Glare, P. G. W. (1968). Oxford Latin Dictionary. Oxford: Clarendon Press.
Grubbs, Judith Evans. (2002). Women an d Law in the Roman Empire: A sourcebook on Marriage, Divorce and Widowhood. London and New York:
Routlegde.
Joksimović, Мilena Z. (2015). Terminologija preljube u Vulgati i njen društveni,
istorijski i kulturni kontekst [The terminology of adultery in the Vulgate and its social, historical and cultural context]: Doktoral dis. Beograd: Univerzitet u Beogradu, Filozofski fakultet.
Liddel, Scott. (1996). A Greek-English Lexicon. London: Clarendon Press. Piwowarczyk, Dariusz R. (2012). A Note on Greek ὀμείχω 'to urinate' and μοιχός 'adulterer'. In Studia Etymologica Cracoviensia. Stachowski, Marek (Ed.).
Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. 123-125.
Plutarch. (1914). Plutarch's Lives, with an English Translation by Bernadotte
Perrin. London: Heinemann; New York: The Macmillan Company.
Remains of Old Latin III: Lucilius. The Twelve Tables. (1938). London: Heinemann. Roman statutes. (1996). Institute of Classical Studies.
Select Papyri in Five Volumes: Non-literary papyri. Public documents. (1956).
Harvard: Harvard University Press.
Sherk, Robert K. (1969). Roman documents from the Greek East. Baltimore: Johns Hopkins Press.
Shoell, Rudolf. (1866). Legis Duodecim Tabularum Reliquiae. Edidit, constituit prolegomena addidit Rudolphus Schoell. Lipsiae: Teubner.
Shultz, Fritz. (1936). Priciples of Roman Law. Oxford: Clarendon Press. Theodosiani libri XVI cum constitutionibus sirmonlianis et leges novellae ad
Theodosianum pertinentes.(1905). Berolini: Apvd Weismannos.
Westbrook, Reymond. (2015). Ex Oriente Lex: Near Eastern Influences on Ancient
Greek and Roman Law. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
Autori predstavljaju časopisu originalne radove temeljene na rezultatima vlastitih istraživanja. Suautori su osobe koje su u značajnoj mjeri doprinijele radu. Autor (i suautori) šalju članak zajedno s popunjenim Prijavnim obrascem (Paper Submission Form) koji ujedno ima svrhu suglasnosti s objavljivanjem rada.
Časopis prima neobjavljene znanstvene radove. Ne primaju se članci koji u velikoj mjeri ponavljaju već objavljene radove autora. U ponavljanja se ubraja kompilacija, odnosno tekst sastavljen od isječaka iz objavljene monografije ili od isječaka iz nekoliko drugih radova. Nedopustivi su plagijati i pretjerano citiranje tuđih radova (trećina ukupnoga opsega članka, ili više). Svi citati, posuđeni ulomci i građa trebaju biti popraćeni uputnicom na izvornik, odnosno na autora i primarni izvor. U slučaju ako je udio tuđeg teksta prevelik, autoru će se preporučiti skraćivanje citata i proširenje opsega originalnoga teksta.
Autor treba dobiti sva potrebna dopuštenja za korištenje posuđene građe (ilustracije i sl.), a za koja on ne posjeduje autorska prava. Autor jamči da članak ne sadrži podatke koji nisu pogodni za javno objavljivanje, između ostaloga i tajne podatke.
Popis literature obuhvaća samo one bibliografske jedinice i poveznice koje su zaista upotrijebljene tijekom istraživanja i koje su u tekstu
Preporuka je da se u tekstu navedu podaci o financijskoj podršci provedenog istraživanja (ako ona postoji). Također se može navesti i zahvala kolegama koji su pripomogli nastanku rada, a koji nisu suautori.
Predajući uredništvu rukopis i Prijavni obrazac autor je službeno dao suglasnost da se njegov rad objavi u časopisu Filološke studije. Autor je i dalje vlasnik autorskih prava članka. Autori imaju pravo povući članak u bilo kojoj fazi njegova razmatranja (do trenutka njegove objave na internetskoj stranici) uz to da trebaju o tome pismeno obavijestiti uredništvo.
Objava članaka je besplatna. Sadržaj je dostupan uz licencu Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.