НИЖНЯЯ СТУПЕНЬ СОЦИАЛЬНОЙ ИЕРАРХИИ И ЕЕ СЕМАНТИЧЕСКОЕ ПЕРЕОСМЫСЛЕНИЕ
Апстракт
В статье описывается формирование переносного значения у имен низшей российской социальной страты «холопство» и ее представителя «холоп». Полисемия возникает, когда номинативное значение перестает быть актуальным. В семантику переносного значения слова «холоп» входят семы двух участников ситуации — подчиняющегося и подчиненного, добровольной несвободы подчиненного участника, приниженного поведения подчиненного по отношению к подчиняющему. Социальная иерархия в переносном употреблении переосмысливается в более высоком статусе говорящего как субъекта оценки.
Downloads
Референци
Арутюнова, Нина Давидовна. 1979. Языковая метафора. В: Лингвистика и поэтика. Москва: Наука. С. 147-173.
Беликов, Владимир Иванович, Крысин Леонид Петрович. 2001. Социолингвистика. Москва: Изд-во Российского гос. гуманитарного университета.
Гак, Владимир Григорьевич. 1988. Метафора: универсальное и специфическое. В: Метафора в языке и тексте. Москва: Наука. 11-26.
Даль, Владимир Иванович. 1978–1980. Толковый словарь живого великорусского языка. В 4-х т. Москва: Русский язык.
Евгеньева, Анастасия Петровна (ред.). 1985–1988. Словарь русского языка. 3-е изд. В 4-х т. Москва: Русский язык.
Ерофеева, Тамара Ивановна. 2009. Социолект. Пермь: Изд-во Пермского гос. университета.
Зализняк, Анна Андреевна. 2006. Многозначность в языке и способы ее представления. М: Языки славянских культур.
Зализняк, Анна Андреевна. 2002. Феномен многозначности и способы ее описания. В: Вопросы языкознания. № 2. 20-45.
Кузнецов, Сергей Александрови. (ред.). 2002. Большой толковый словарь русского языка. Санкт-Петербург: Норинт.
Кустова, Галина Ивановна. 2001. Типы производных значений и механизмы семантической деривации. Автореф. дисс… доктора филол. наук. Москва.
Лотман, Юрий Михайлович. 1993. «Договор» или «вручение себя» как архетипические модели культуры. В: Ю.М. Лотман. Избранные статьи. В 3-х т. Т. 3. Таллинн: Александра. С. 345-355.
Медведева, Анастасия Викторовна. 2010. Многозначность слова и ее лингвокультурологический аспект. В: Известия Волгоградского государственного педагогического университета. Вып. 2. Т. 46. 20-24.
Мечковская, Нина Борисовна. 2000. Социальная лингвистика: Пособие для студентов гуманитарных вузов и учащихся лицеев. 2-е изд. Москва: Аспект Пресс.
Национальный корпус русского языка: Электронный ресурс. http://ruscorpora.ru/index.html (дата доступа 27-28. 03.2017).
Ожегов, Сергей Иванович. 1960. Толковый словарь русского языка. 4-е изд. Москва: Гос. изд-во иностранных и национальных словарей.
Ожегов, Сергей Иванович, Шведова Наталия Юрьевна. 1999. Толковый словарь русского языка. 4-е изд. М.: Азбуковник.
Панов, Михаил Викторович. 1968. Принципы социологического изучения русского языка советской эпохи. В: Русский язык и советское общество. Кн. 1. Москва: Наука. 16-49.
Словарь Академии российской. 1789–1794. В 6-ти т. 1-е изд. Санкт-Петербург.
Словарь Академии российской по азбучному порядку расположенный. 1806–1822. В 6-ти т. 2-е изд. Санкт-Петербург.
Словарь церковно-славянского и русского языка, составленный вторым Отделением Императорской Академии наук. 1947. В 4-х т. Санкт-Петербург.
Ушаков, Дмитрий Николаевич. 1996. Словарь русского языка. В 4-х т. Москва: Терра.
Фролова, Ольга Евгеньевна. 2014. Элита в новом русскоязычном сознании. В: Мода в языке и коммуникации. Москва: Изд-во Российского гос. гуманитарного университета, 2014. 133-144.
Цитаты из поэмы «Кому на Руси жить хорошо» Н.А. Некрасова: афоризмы, крылатые выражения. В: LITERATURUS. Мир русской литературы. http://www.literaturus.ru/2015/11/citaty-Komu-na-Rusi-zhit-horosho.html (дата доступа 27-28.03.2017).
Чернышев, Василий Ильич (гл. ред.). 1950–1965. Словарь современного русского литературного языка. В 17-ти т. Москва; Ленинград: Изд-во АН СССР.
Шведова, Наталия Юрьевна и др. 2011. Русский идеографический словарь. http://www.slovari.ru/default.aspx?p=5485 (дата доступа 29.03.2017).
Швейцер, Александр Давидович. 1976. Современная социолингвистика. Теория, проблемы, методы. Москва: Наука.
Шмелев Дмитрий Николаевич. 1973. Проблемы семантического анализа лексики. Москва: Наука.
Шмелев Дмитрий Николаевич. 1977. Современный русский язык. Лексика. Москва: Просвещение.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
