SLOVAROPISNI VIDIK SAMOSTALNIŠKIH NEFRAZEOLOŠKIH VEČBESEDNIH LEKSEMOV1
Апстракт
V prispevku so predstavljene leksikalnopomenske lastnosti slovenskih večbesednih leksemov s potencialnim terminološkim pomenom, ki vplivajo na njihov slovarski prikaz. Osvetljene so zlasti s skladenjskobesedotvornega, pomenskosestavinskega in pomenotvornega vidika oz. z vidika pomenskih prenosov posameznih sestavin zveze, ki prispevajo k novim skladenjsko-pomenskim kombinacijam teh sestavin, k posledičnemu povezovanju njihovih pomenov v enotni pomen besedne zveze v smeri skupa, sklopa in zrasleka ter k višji stopnji leksikaliziranosti in ustaljenosti večbesednega leksema.
Downloads
Референци
Blagus Bartolec, Goranka. 2014. Riječi i njihovi susjedi, Kolokacijske sveze u hrvatskom jeziku. Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje.
Novak, France. 1975. Vloga skladnje pri določanju in dokazovanju pomenskih lastnosti besedja. V: XI. seminar slovenskega jezika, literature in kulture, 7.–19. julija 1975. Orožen, Martina (ur.). Ljubljana: Filozofska fakulteta, Oddelek za slovanske jezike in književnosti. 37–48.
Petric, Špela. 2011. Novejši večbesedni leksemi v slovenščini z vidika slovaropisja. V: Jezikoslovni zapiski 17 (1). 143–156.
Petric, Špela. 2015a. Slovenski večbesedni leksemi z vidika slovaropisja. Doktorska disertacija.
Petric, Špela. 2015b. Samostalniški večbesedni leksemi s pomenotvornega vidika. V: Slovnica in slovar – aktualni jezikovni opis. Del 2. Oddelek za slovenistiko, Center za slovenščino kot drugi in tuji jezik. Smolej, Mojca (ur.). Ljubljana: Znanstvena založba Filozofske fakultete. 579-586 Dostopno prek:
http://www.centerslo.net/files/file/simpozij/simp34/zbornik%202/Petric.pdf.
Petric, Špela. 2018. Slovenski večbesedni leksemi z vidika slovaropisja. Ljubljana: Založba ZRC, ZRC SAZU.
Snoj, Jerica. 2004. Tipologija slovarske večpomenskosti slovenskih samostalnikov. Ljubljana: Založba ZRC, ZRC SAZU.
Suhadolnik, Stane. 1968. Koncept novega slovarja slovenskega knjižnega jezika. V: Jezik in slovstvo 13, št. 7. 219– 224.
Šanskij, Nikolaj Maksimovič. 19631, 20116/Шанский, Николай Максимович. 19631, 20116. Фразеология современного русского языка. Moskva: Vysšaja škola. 19631. Moskva: Knižnij dom “Librokom”. 20116.
Tafra, Branka. 2016. Dvojbe pri određivanju natuknice. V: Leksikologija i leksikografija u svetlu savremenih pristupa: zbornik naučnih radova. Ristić, Stana, Lazić Konjik, Ivana, Ivanović, Nenad (ur.). Beograd: Institut za srpski jezik SANU. 515–532.
Toporišič, Jože. 1973/1974. K izrazju in tipologiji slovenske frazeologije. V: Jezik in slovstvo 19. 273–279.
Toporišič, Jože. 1982. Nova slovenska skladnja. Ljubljana: DZS.
Vidovič Muha, Ada. 1981. Fraza kot merilo pomenske delitve nekakovostnih pridevnikov. V: Jezici i književnosti jugoslovenskih naroda i narodnosti u XX veku. Beograd: Filološki fakultet, Međunarodni slavistički centar. 123–132.
Vidovič Muha, Ada. 1988a. Slovensko skladenjsko besedotvorje ob primerih zloženk. Ljubljana, Partizanska knjiga.
Vidovič Muha, Ada. 1988b. Nekatere jezikovnosistemske lastnosti strokovnih besednih zvez. V: XXIV. seminar slovenskega jezika, literature in kulture 4.–16. julij 1988. Zbornik predavanj. Ljubljana: Univerza Edvarda Kardelja v Ljubljani, Filozofska fakulteta. 83–91.
Vidovič Muha, Ada. 20001, 20132a. Slovensko leksikalno pomenoslovje: Govorica slovarja. Ljubljana: Znanstveni inštitut Filozofske fakultete (Razprave Filozofske fakultete).
Vidovič Muha, Ada. 2011. Slovensko skladenjsko besedotvorje. Ljubljana: Znanstvena založba Filozofske fakultete.
Žele, Andreja. 2004. Aktualizacijsko širjenje/oženje pomenja ustaljenega besedja kot odraz besedilne različnofunkcijskosti. V: Obdobja 22. Ljubljana: Center za slovenščino kot drugi/tuji jezik pri Oddelku za slovenistiko Filozofske fakultete. 133–148.
Žele, Andreja. 2005. Novejša leksika z vidika aktualizacije pomenov in tvorbenih usmeritev. V: Knjižno in narečno besedoslovje slovenskega jezika. Zora 32. Jesenšek, Marko (ur.). Maribor: Slavistično društvo. 240–248.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
