РУКОТВОРИНЕ – УМОТВОРИНЕ – КЊИЖЕВНОСТ: ПЛЕТЕНИЈЕ СМИСЛА
Апстракт
У раду се полази од савремене рецепције алманаха Српкиња из аспекта друштвених и књижевних теорија. Успоставља се, у основним цртама, преглед интересовања за поетику и орнаментику женског ручног рада у контексту српске народне културе, фолклорне умјетности и националне историје књижевности. Наглашавају се архетипска исходишта и фолклорни предложак мотива, симболички потенцијал фигура ткаље, везиље и плетиље, а стваралачко начело ткања као писања (и vice versa) посматра се у свјетлу аутопоетичких записа и књижевнотеоријских концепција.
Downloads
Референци
Андрић, Иво. 1965. Госпођица. Београд – Загреб – Сарајево – Љубљана: Просвета –
Младост – Свјетлост – Државна заложба Словеније.
Бернаџиковска, Јелица Белић. 1907. Српски народни вез и текстилна
орнаментика, оригинална монографија на основу историјских докумената,
са 14 оригиналних слика. Нови Сад: Матица српска.
Винавер, Станислав. 1972. Чувари света. Београд – НовиСад: Матица српска –
Српска књижевна задруга.
Вујковић, Сарита. 2009. У грађанском огледалу: идентитети жена
босанскохерцеговачке грађанске културе (1878–1941). Бања Лука – Београд:
Музеј савремене умјетности Републике Српске и Културни центар
Београда.
ВУК V – Вук Стефановић Караџић, Српске народне пјесме, књига пета, у којој
су различне женске пјесме. Приредио Љубомир Стојановић. Београд:
Државно издање (1898).
ВУК Iр – Српске народне пјесме из необјављених рукописа Вука Стефановића
Караџића, књига прва, Различне женске пјесме. Приредили Ж. Младеновић
и В. Недић. Београд: САНУ (1973)
ВУК II – Вук Стефановић Караџић, Српске народне пјесме II. Приредио Владан
Недић. Београд: Просвета (1969).
Вукасовић, Вид Вулетић. 1899а. Народни везови у Далмацији. Караџић, Лист за
српски народни живот и предање из 1899.
Вукасовић, Вид Вулетић. 1899б. Народно бојадисање у Лици и Крбави, Босанска
вила 1899/1: 11–12.
Ђорђевић, Тихомир. 1939. Неки обрасци за народне везове. У: Белешке о нашој
народној поезији, Београд.
Вукићевић, Дејан. 2012. Реорганизација фонда старе, ретке и минијатурне књиге
Народне библиотеке Србије у светлу Закона о старој и реткој библиотечкој
грађи. Глас библиотеке 19/2012, 69–78.
Грђић III – Грђић-Бјелокосић, Лука. 1898. Из народа и о народу. Нови Сад.
Дворниковић, Владимир. 1939. Карактерологија Југословена. Београд: Геца Кон
(фототипско издање: Београд: Просвета 2000)
Дојчиновић, Биљана. 2012а. „Живимо ли ми само у садашњости?“ О покушају
стварања женске културне заједнице у раду Јелице Беловић Бернаџиковске.
Књиженство II, бр. 2.
Дојчиновић-Нешић, Биљана. 2012б. О женама и књижевности на почетку века.
Женске студије бр. 11 (2012). Електронско издање.
Ђурић, Војислав. 1958. Антологија народних лирских песама. Нови Сад –
Београд.
Ђуричковић, Дејан. 2013. Српски писци Босне и Херцеговине. Лексикон. Источно
Сарајево: Завод за уџбенике и наставна средства.
ЕР – Ерлангенски рукопис, зборник старих српскохрватских народних песама
(популарно издање). Приредили Радослав Меденица и Добрило
Аранитовић, Никшић: Унверзитетска ријеч (1987).
Јеврић, Даринка. 2004. Дечанска звона и друге песме. Нови Сад: Завод за културу
Војводине
Јефимија. 2013. Похвала кнезу Лазару. У: Стара српска поезија, записи и
натписи, аренге. Приредио Томислав Јовановић. У: Десет векова српске
књижевности, четврто коло, књ. 5. Нови Сад: Матица српска.
Карановић, Зоја. 1998. Обредна функција сватовског дара и благослова у Вуковој
балади Заручница Лаза Радановића – словенска позадина, Кодови
словенских култура 3, 186–195.
Карановић, Милан. 1926. Женска ношња на Змијању. Гласник Земаљског музеја
XXXVIII: 139–150.
Киш, Данило. 1970. Рани јади/за децу и осетљиве. Београд: Нолит.
Макуљевић, Ненад. 2006. Уметност и национална идеја у ХIХ веку – систем
европске и српске визуелне културе у служби нације. Београд: Завод за
уџбенике и наставна средства.
Мирковић, Петар. 1890. Билај. Гласник земаљског музеја у Сарајеву II.
Мирон, Милица.1927. О народном везу у Босни. У: Политика, божићни додатак
за 1927. годину.
Мирон, Милица.1928. Народно плетиво. Гласник Етнографског музеја 3.
Настасијевић, Момчило. 1971. Песме, приповетке, драме. Избор и предговор
Борислав Михајловић. Нови Сад – Београд: Матица српска – Српска
књижевна задруга. Српска књижевност у 100 књига, књ. 84.
Огњановић, Предраг. 1997. Психолошка теорија уметности. Београд: Институт
за психологију.
Остојић, Тихомир.1913. О радовима Јелице Беловић Бернаџиковске. У: Српкиња:
њен живот и рад, њезин културни развитак и њезина народна умјетност
до данас. Сарајево: Добротворна задруга Српкиња у Иригу.
Палавестра, Влајко.2003. Хисторијска усмена предања из Босне и Херцеговине,
приредио Мирослав Нишкановић. Београд: Српски генеалошки центар.
Павловић, Миодраг. 1996. Србија до краја века (изабране песме). Београд:
Задужбина Десанке Максимовић – Народна библиотека Србије – Српска
књижевна задруга.
Петровић, Петар. Ж. 1960. Мотив људских очију код балканских Словена.
Гласник Етнографског музеја, књ. 22, 23.
Петровић, Растко. 2007. Људи говоре. Београд: Evro-Giunti.
Плас, Питер. 1999. Неколико аспеката симболике вучјих уста у српским
обичајима и веровањима. Кодови словенских култура 4: 184–212.
Ракић, Милан. 1970. Песме. Избор и предговор: Зоран Гавриловић. Нови Сад
– Београд: Матица српска – Српска књижевна задруга. Српска књижевност
у 100 књига, књ. 54.
Савић, Јелена. 2009. Коло српских сестара – одговор елите на женско питање.
Гласник Етнографског музеја 73/2009, 115–132.
Огњановић, Предраг. 1997. Психолошка теорија уметности. Београд: Институт за психологију.
Срејовић, Драгослав и Цермановић, Александрина.1987. Речник грчке и римске
митологије (2. издање). Београд: Српска књижевна задруга.
Суботић, Савка.1904. О нашим народним тканинама и рукотворинама. Летопис
Матице српске, св. IV: 46–71.
Стојаковић, Гордана. 2005. Дискурсне особине приватне преписке о књизи
„Српкиња, њезин живот и рад, њезин културни развитак и њезина народна
умјетност до данас“ (1909-1924), специјалистички рад. Универзитет у
Новом Саду, Асоцијација центара за интердисциплинарне и
мултидисциплинарне студије и истраживања: Центар за родне студије.
Доступно на: www2.uns.ac.rs/sr/centri/rodne Studije/stojakovic.pdf
Тирген, Петар. 1996. Роман Госпођица Иве Андрића: психологија, симболика,
поређење текста. Свеске задужбине Иве Андрића, 12: 281–305.
Толстој, Никита И. 1995. Очи и вид покојника. У: Језик словенске културе. Ниш:
Просвета.
Тројановић, Сима. 1910. Српска жена у Прагу 1910. године. Београд: Нова
штампарија Давидовић.
Филеки, Ирена. 2008. Народна уметност – потреба за стварањем и доживљавањем.
Гласник Етнографског музеја, књ. 72, 115–127.
Цветковић, Марина. 2006. Допринос Савке Суботић проучавању традиционалне
текстилне радиности. Гласник Етнографског музеја, бр. 70, стр. 271–289.
Цвијић, Јован. 1911. Основе за географију и геологију Македоније и Старе
Србије. Београд.
Asman, Alaida. 2002. Rad na nacionalnom pamćenju. Kratka istorija nemačke ideje
obrazovanja. Prevela s nemačkog Aleksandra Bajazetov Vučen. Beograd:
XX vek.
Belović Bernadžikovska, Jelica. 1898. Građa za tehnološki rječnik ženskog ručnog
rada. Sarajevo.
Belović Bernadžikovska, Jelica. 1905. O renesansi naše veziljačke umjetnosti. Trst.
Belović Bernadžikovska, Jelica. 1906. O razvitku naše narodne tekstilne industrije.
Zagreb.
Belović Bernadžikovska, Jelica. 1911. Mala vezilja. Pula: Tiskarna Laginja i drug.
Belović Bernadžikovska, Jelica. 1933. Jugoslovenski narodni vezovi. Novi Sad.
Buržinjskа, Ana i Mаrkоvski, Mihail Pavel. 2009. Knjižеvnе tеоriје XX vеkа. S
pоljskоg prеvеlа Ivаnа Đоkić. Bеоgrаd: Službеni glаsnik.
Bušić, Katarina. 2009. Salamon Berger i počeci izložbene djelatnosti zagrebačkog
Etnografskog muzeja. U: Etnološka istraživanja 14: 281–300.
Greber, Erika. 2001. Textile Texte: Literaturtheorie und poetologische Metaphorik.
Studien zur Tradition des Wortfeldes und der Kombinatorischen Dichtung.
Köln/Weimar.
Donia, Robert. 2006. Sarajevo: biografija grada. Prevela s engleskog Daniela Valenta.
Sarajevo: Institut za istoriju.
Hobsbom, Erik. 2011. Kako se tradicije izmišljaju. U: Hobsbom, E. I Rejndžer, T. (ur.)
Izmišljanje tradicije, drugo izdanje. Prevele s engleskog Slobodanka Glišić i Mladena Prelić. Beograd: XX vek.
Krnjеvić, Hatidža. 1980. Živi pаlimpsеsti ili о usmеnој pоеziјi. Bеоgrаd: Nоlit.
Mаlоvić, Nikola. 2003. Pеrаški gоblеn. Kоtоr: Uliks.
Miller, Nensy. 1986. The Arachnologies: The Woman, theText, and The Critic. In:
Poetics of Gender, red. N. K. Miller. New York.
Srеćkоvić-Divkоvić, Dubravka. 2003. Vеziljа. Bеоgrаd: Lаgunа.
Plas, Peter. 2003. Stočni diskurs i vukovi na svadbi u narodnoj tradiciji dinarskog
areala. Narodna umjetnost, 40/2: 81–116.
Pоtkоnjаk, Sanja. 2004. Vid Vulеtić Vukаsоvić i spаsitеljskа еtnоlоgiја. U: Stud.
Еthnоl. Crоаt. Vоl. 16, str. 111–140.
Slapšak, Svetlana. 2006. Antički mit, žene i jugoslovenski film??? U: Zeničke sveske
(decembar 2006). www. zesveske.ba/04/06/impresum.htm. pristupljeno
21.11.2015.
Vervaet, Stijn. 2013. Centar i periferija u Austro-Ugarskoj. Dinamika izgradnje
nacionalnih identiteta u Bosni i Hercegovini od 1879. do 1918. godine na
primjeru književnih tekstova. Zagreb – Sarajevo: Synopsis.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
