СРПСКОВИЗАНТИЈСКО НАСЛЕЂЕ И ОДНОС ПРЕМА ТРАДИЦИЈИ У ПОСЛЕРАТНОМ МОДЕРНИЗМУ
Апстракт
У раду се истражује однос према традицији, посебно према средњовековном наслеђу у поезији српског послератног модернизма, пре свега у песништву Васка Попе, Миодрага Павловића, Ивана В. Лалића и Љубомира Симовића. Одређује се значење термина српсковизантијско наслеђе и разматра његов положај у историји српске књижевности. Реактивирање средњовековних поетичких образаца одиграва се у склопу стваралачке обнове традиције у послератном песништву, па се у раду посебно одређују унутрашњи импулси и видови под којима се ова обнова одвија. Затим се испитује природа песничког повратка средњовековној књижевности. Разматра се колико активирање поетичких, естетичких и идеолошких особености старе српске књижевности дугује традицији европског модернизма, а колико заправо представља унутрашњом логиком српске књижевности условљен и аутохтон процес. Напокон, одређују се особени средњовековни поетички ставови – поетски тоталитет, жудња за целином, идеја историје – који су реактивирани у поезији послератног модернизма као одговор на савремена песничка питања.
Downloads
Референци
Бенјамин 1974: Валтер Бенјамин, Есеји. Београд: Нолит.
Берђајев 1989: Николај Берђајев, Смисао историје. Никшић: Универзитетска
ријеч.
Берђајев 1990: Николај Берђајев, Ново средњовековље. Београд: Хипнос.
Богдановић 1991: Димитрије Богдановић, Историја старе српске књижевности.
Београд: СКЗ.
Бошковић 2013: Драган Бошковић, „Византија: идентитет или утопија историје
српске књижевности?“, у: Византија у (српској) књижевности и култури
од средњег до двадесет и првог века. Уредник Драган Бошковић,
Крагујевац: ФИЛУМ.
Винавер 2012: Станислав Винавер, Рани радови. Приредио Гојко Тешић.
Београд: Службени гласник, Завод за уџбенике.
Епштејн 1998: Михаил Епштејн, Вера и лик – религиозно несвесно у руској
култури XX века. Са руског превела Радмила Мечанин. Нови Сад: Матица
српска.
Касирер 1978: Ернст Касирер, Оглед о човјеку – увод у филозофију људске
културе. Загреб: Напријед.
Марино 1997: Адријан Марино, Модерно, модернизам, модерност. Превеле са
румунског Мариана Дан и Зоја Томић. Београд: Народна књига – Алфа.
Мишић 1976: Зоран Мишић, „Поезија и традиција“, у: Критика песничког
искуства. Београд: СКЗ.
Павловић 1978: Миодраг Павловић, Антологија српског песништва (XIII–XX
век). Београд: СКЗ.
Павловић 1999: „Чин сећања“, у: Свечаности на платоу. Београд: Просвета.
Пајић 2013: Сања Пајић, „Византија, средњи век и неки проблеми савремене
интерпретације“, у: Византија у (српској) књижевности и култури од
средњег до двадесет и првог века. Уредник Драган Бошковић. Крагујевац:
ФИЛУМ.
Поповић 2001: Тања Поповић, „Српскословенско наслеђе и новија српска
поезија“, у: Словенско средњовековно наслеђе. (Зборник посвећен професору Ђорђу Трифуновићу). Уредници: Зорица Витић, Томислав
Јовановић, Ирена Шпадијер. Београд: Чигоја штампа.
Радовић 2011: Амфилохије Радовић, Часни крст Христов и косовски завјет:
предавања, есеји и бесједе. Београд, Цетиње: Светигора.
Радуловић 2007: Милан Радуловић, Раскршћа српског модернизма: идеолошки
и културни контекст српске књижевности XX века. Београд: Институт за
књижевност и уметност. Фоча: Православни богословски факултет Св.
Василија Острошког.
Скерлић 1997: Јован Скерлић, Историја нове српске књижевности. Београд:
Завод за уџбенике и наставна средства.
Трифуновић 2009: Ђорђе Трифуновић, Стара српска књижевност: основи.
Београд: Чигоја штампа.
Фридрих 2003: Хуго Фридрих, Структура модерне лирике – од средине XIX века
до средине XX. Превео с немачког Томислав Бекић. Нови Сад: Светови.
Христић 1969: Јован Христић, „Предговор“, у Иван В. Лалић, Изабране и нове
песме. Београд: СКЗ.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
