ПЕРСПЕКТИВЫ СОЗЕРЦАНИЯ МИРА В СЕРБСКОЙ ХУДОЖЕСТВЕННОЙ КУЛЬТУРЕ РУБЕЖА ТЫСЯЧЕЛЕТИЙ
Апстракт
The article is devoted to the metahistory of the modern Slavs which is created in the works by M. Pavich and G. Petrovich. The main constructive element of their metahistory conception is reflecting thought which in slav’s culture is the result of parts jettity of slav’s semantic continuum. Permanent change of it’s extent is ruled by principle of God’s imagination, connected three main activities of organic nature. This principle allows to create the special history of the matter so called universal. The principle of imagination determines the world contemplation perspectives in Serbian art culture. Imagination principle in Pavich’s and Pertrovich’s works includes the following elements: 1) combination of absolute and limited; 2) remaking of universum as fantasy world; 3) acknowledgment the main activities of nonorganic nature as world space dimensions; 4) acknowledgment sensibility, excitability and productive force as world time dimensions; 5) the beings in derivative world have the states which don’t repeat in other environment; 6) in derivative world interval between events is impotent when gravitation, electromagnetic forces are not actual; 7) the history of matter is described by events repeating in works of art culture; 8) the event is understood as series of space and time points marks the reflecting thought as represent of man’s life. The principle of imagination courses the topologic mechanism of influence from future to past what assumes the change of topologic invariants dynamic system external space/ The teleological determination calls forth the construction of art text in Slav’s culture.
Downloads
Референци
Акчурин, И.А. 2002. Причины телеономические и формообразующие: первые
шаги в рациональном понимании. В: Причинность и телеономизм в
современной естественно-научной парадигме. Москва. С. 39–51.
Аристотель. 1891. Об истолковании. Санкт-Петербург.
Блохинцев, Д.И. 1980. Пространство и время в микромире. Москва.
Брайс, Д.С. 1987. Динамическая теория групп и полей. Москва.
Виноградов, В.В. 1945. Великий русский язык. Москва.
Гоффманова, Я. 2002. Контакты и столкновения различных культур в
интертекстах постмодерна. В: Встречи этнических культур в зеркале
языка: (в сопоставительном лингвокультурном аспекте). Москва. С. 394–
407.
Кулаковский, П. 1882. Вук Караджич, его деятельность и значение в сербской
литературе. Москва.
Лавров, П.А. 1861–1862. Антропоцентрическая точка зрения в философии. В:
Энциклопедический словарь, составленный русскими учеными и
литераторами. Т.5. Санкт-Петербург.
Маковский, М.М. 1980. Системность и асистемность в языке. Опыт
исследования антиномий в лексике и семантике. Москва.
Мамчур, Е.Н. 2002. Причинность и рационализм. В: Причинность и
телеономизм в современной естественно-научной парадигме. Москва:
Наука. С. 5–22.
Павич, М. 1997. О Горане Петровиче, травинке из рукописи и нездешних
мечтах. В: Иностранная литература. № 6.
Павич, М. 1997. Шляпа из рыбьей чешуи. В: Иностранная литература. № 1.
Павич, М. 1999. Дамаскин (Новелла для компьютера и плотничьего циркуля).
В: Иностранная литература. № 10.
Патти, Г. 2002. Причинность, контроль и эволюция сложности. В:
Причинность и телеономизм в современной естественно-научной
парадигме. Москва: Наука. С. 137–154.
Петрович, Г. 1997. Атлас, составленный небом. В: Иностранная литература.
№ 6.
Рассел, Б. 2000. Человеческое познание: его сфера и границы. Москва.
Тош, Дж. 2000. Стремление к истине. Как овладеть мастерством историка.
Москва.
Шеллинг, Ф.В. 1999. Философия искусства. Москва.
Weits, M. 1956. The Role of Theory in Aesthetics. In: Journal of aesthetics and Art
Criticism. Vol. 15.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
