МАРГИНАЛЬНЫЕ ФОРМЫ РЕЧИ
Апстракт
This article needs to overcome a certain difficult concepts: marginal forms of spoken language, area of their function, main characteristics, and specific nature of genre.
Downloads
Референци
Glossalalia. Chicago.
Hinton. L., Nichols. J., Ohala. J. 1994. Sound-symbolic processes. in: Sound
Symbolism. Cambridge: Cambridge University Press. Р. 107-113.
Samarin. W.J. 1972а. Tongues of men and angels. New York, NY: McMillan.
Samarin. W.J. 1972в. Variation and variables in religious giossalalia. in:
Language and Society. № 1. P. 121-130.
Алымов. В. Лекции по Исторической Литургике. [электронный ресурс]:
www.holytrinitymission.org/books/russian/historical_liturgics
Бабайцева. В.В. 1991. Место переходных явлений в системе языка (на
материале частей речи). в: Переходность и синкретизм в языке и речи.
Москва. С. 3–14.
Базылев. В.Н., Нерознак. В.П. 2001. Сумерки лингвистики: из истории
отечественного языкознания. Москва.
Баткин. Л.М. 1989. Итальянское Возрождение в поисках
индивидуальности. Москва: Наука.
Баудер. А.Я. 1991. Лексико-семантический аспект явлений переходности
в системе частей речи. в: Переходность и синкретизм в языке и речи. Москва.
С. 22–31.
Белянин. В.П. 2000. Основы психолингвистической диагностики: модели
мира в литературе. Москва: Тривола.
Богданов. К.А. 2001. Повседневность и мифология: исследования по
семиотике фольклорной действительности. СПб.: Искусство. [электронный
ресурс]: http://ivgi.rsuh.ru/folklore/publications.htm.
Гилинский. Я.И., Афанасьев, В. 1993. Социология девиантного
(отклоняющегося) поведения. Санкт-Петербург.
Григорьев. В.П. 2000. Будетлянин: работы посвящ. творчеству
Велимира (Виктора Владимировича) Хлебникова. Москва: Языки русской
культуры.
Гурин. С.П. Маргинальная антропология.[электронный ресурс]:
http://psy-games.narod.ru/margin/dir.htm.
Даль. В.И. 1994. О повериях, суевериях и предрассудках русского народа:
материалы по рус. демонологии. Санкт-Петербург: Литера.
Зислин. И. Психиатрические подходы к мистическим и религиозным
психозам. в: Фольклор и постфольклор: структура, типология, семиотика.
[электронный ресурс]: http://ivgi.rsuh.ru/folklore/publications.htm.
Ильин. И.П. 1998. Постмодернизм от истоков до конца столетия:
эволюция научого мифа. Москва: Интрада.
Кривцун. О. 2002. Художник ХХ века: поиски смысла творчества. в:
Человек. № 2. С. 38-53.
Куперман. В., Зислин, И. Структура бредового текста: work in progress в:
Фольклор и постфольклор: структура, типология, семиотика. [электронный
ресурс]: http://ivgi.rsuh.ru/folklore/publications.htm
Малаховский. Л.В. 1990. Теория лексической и грамматической
омонимии. Ленинград: Наука.
Новейший философский словарь. 2001. Минск.
Панченко. А.А. 2003. Кликота и пророчество. в: Фольклор и
постфольклор: структура, типология, семиотика. [электронный ресурс]:
http://www.ruthenia.ru/folklore/panchenko1.htm.
Панченко. А.А. 1998. Заметки и материалы к исследованию фольклора
русских мистических сект. в: Мифология и повседневность: материалы науч.
конф., 18 – 20 февраля 1998 года. Санкт-Петербург. С. 154-156.
Панченко. А.А. 2002. Фольклор и религиозная культура русских
мистических сект (XVIII – начало XX вв.): автореф. дис. … д-ра филол. наук.
Санкт-Петербург.
Панченко. А.М. 1984. Смех как зрелище. в: Смех в Древней Руси. Москва.
С. 118-132.
Пискунова. С. 1997. Испанское Возрождение как культура переходного
типа. в: Вопросы литературы. № 6. С. 153-174.
Подорога. В. 1993. К вопросу о мерцании мира. в: Логос. № 4. С. 139-150.
Поливанов. Е.Д. 1963. Общий фонетический принцип всякой
поэтической техники. в: Вопросы языкознания. № 1. С. 98-105.
Порублев. Н.В. 1995. Феномен глоссолалии. Мельбурн. [электронный
ресурс]: http://www.blagovestnik.org/books/001555.
Руднев. В.П. 1999а. Психотический дискурс. в: Логос. № 3. С. 113-132.
Руднев. В.П. 1999б. Смысл как травма: психоанализ и философия текста.
в: Логос. № 5. С. 155-169.
Руднев. В.П. 1999в. Шизофренический дискурс. в: Логос. № 4. С. 21-34.
Саракаева. Э.А. Глоссолалия как психолингвистический феномен.
[электронный ресурс]: http://evolkov.iatp.ru/linguistics/Sarakaeva_E.A./
glossolalia.html.
СЗС 1990. Современная западная социология: словарь. Москва.
СФС 1996. Современный философский словарь. Под общ. ред.
В.Е. Керимова. Москва: Одиссей; Бишкек; Екатеринбург.
Тэрнер. В. 1983. Символ и ритуал. Москва: Наука.
Хазел. Г. Дар языков. [электронный ресурс]:
http://mnogoknig.narod.ru/b3/tangue.
Цейтлин. С.Н. 2000. Язык и ребенок: лингвистика дет. речи. Москва:
Владос.
Черняков. А.Н. Заумь как лингвистический феномен. в: Поэзия
авангарда. Исследования о русском авангарде. [электронный ресурс]:
http://avantgarde.narod.ru/beitraege/ff/index.html.
Шехтер. Т.Е. 1997. Маргинальный статус художественной культуры. в:
Метафизические исследования. Вып. 4. C. 57–81.
Шляхова. С.С. 2005. «Другой» язык: опыт маргинальной лингвистики.
Пермь: Перм. гос. техн. ун-т.
Эйхенбаум. Б.М. 1986. О прозе; О поэзии. Ленинград: Худож. лит.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
