ČUDOVIŠNI SSSR I MITSKA ZEMLJA JUGOSLAVIJA
Апстракт
The period after the Second World War is a time when a new identity of Croatian Yugoslav literature was formed under the watchful eye of the Soviets. However, it was precisely this first post-war decade which was extremely heterogeneous – both at the institutional and at the poetic levels – because it was then that contradictory tendencies appeared. At that time literature may have depended on extratextual climate more than ever before, that is to say on the specific socio-political regulations and directives which defined its further development, setting both its content and form, trying to deprive it of autonomy in that way. In the first post-war decade, literature, like all other branches of the arts at that time, adopted and reflected two totally opposite political directives – the initial sovietization (1945-1948) and a fierce desovietization (late 1940s and early 1950s). Two important films more than any literary work of the time show the paradigm shift, namely the westernization of the culture discussed in this paper. The first film is Tajna dvorca I. B. (The Secret of the I.B. Castle, 1951) directed by Milan Katić. This is a ballet pantomime, a satire about the Cominform resolution that was not shown publicly before 2000 (for half a century it was considered lost!). In the film, the resolution of the Cominform is anthropomorphized as a girl who is brought back to life at a spiritist séance so she can start a revolution of the people against their government. She tries to seduce the working people of Yugoslavia unsuccessfully as they reject her with disdain, so she dies spurned. The other film was produced by a young group of authors gathered around Kerempuh and the Neugebauer brothers (Walter and Norbert), led by Fadil Hadžić. This is the first Croatian animated film Veliki miting (The Big Meeting), reminiscent in form of American animation in the style of Walt Disney, while the content is that of anti-Soviet political satire. In it, Judin, an anti-Yugoslav instigator executes the orders of the Soviet government and invents various hoaxes against the “monstrous country” of Yugoslavia (an ironic allusion to lies that the USSR spread about Yugoslavia in newspapers). The film was shown in 1951 at the main square in Zagreb and received a standing ovation
Downloads
Референци
Cartoon. Zagreb: Hrvatski filmski savez.
Andrić. Iris. Arsenijević. Vladimir. Matić. Đorđe. 2004. Leksikon Yu mitologije.
Zagreb-Beograd: Rende-Postscriptum.
Banac. Ivo. 1990. Sa Staljinom protiv Tita: informbirovski rascjepi u jugoslavenskom
komunističkom pokretu. Zagreb: Globus.
Bilandžić. Dušan. 1999. Hrvatska modema povijest. Zagreb: Golden marketing.
Flaker. Alaksandar. Pranjić. Krunoslav. 1978. (ur.) Hrvatska književnost u europskom
kontekstu. Zagreb: ZZK-Liber.
Flaker. Alaksandar. 1978. Hrvatska književnost prema avangardi i socijalno
angažiranoj književnosti. U: A. Flaker. K. Pranjić. (ur.) Hrvatska književnost u
europskom kontekstu. Zagreb: ZZK-Liber.
Flaker. Aleksandar. 1988. Nomadi ljepote. Zagreb: GZH.
Gefter. Mihail. 2003. Stalinizm: večnoe vozvraščenie. U: Russkij žurnal. http://old.russ.ru/politics/20030303–gef.html.
Goldstein. Ivo. 2013. Hrvatska povijesti. Zagreb: Novi liber.
Kolanović. Maša. 2011. Udarnik! Buntovnik? Potrošač… Popularna kultura i
hrvatski roman od socijalizma do tranzicije. Zagreb: Ljevak.
Kolanović. Maša. 2013. Utopija pod upitnikom. Predodžba Amerike u stihovima
dekadentnoga socijalizma. U: L. Duraković. A. Matošević. (ur.) Socijalizam na
klupi. Pula: Sveučilište Jurja Dobrile u Puli.
Kolešnik. Ljiljana. 2006. Između Istoka i Zapada. Hrvatska umjetnost i likovna kritika
1950-ih godina. Zagreb: institut za povijest umjetnosti.
Krleža. Miroslav. 1945. Književnost danas. U: Republika. br. 1-2. Zagreb.
Krleža. Miroslav. 1963. Predgovor Podravskim motivima Krste Hegedušića. U: Eseji
III. Sabrana djela Miroslava Krleže. Svezak XX. Zagreb: Zora.
Krleža. Miroslav. 1963. Govor na kongresu književnika u Ljubljani. U: Sabrana djela
Miroslava Krleže. Svezak XXII. Zagreb: Zora.
Krleža. Miroslav. 1983. Dijalektički Antibarbarus. Sarajevo: Oslobođenje.
Lasić. Stanko. 1970. Sukob na književnoj ljevici 1928-1952. Zagreb: Liber.
Lasić. Stanko. 1989. Krležologija ili povijest kritičke misli o Miroslavu Krleži IV.
Stvaranje kulta. Zagreb: Globus.
Maković. Zvonko. 2014. Spomenička plastika Vojina Bakića. U: N. Ivančević (ur.)
Vojin Bakić. Svjetlosne forme. Zagreb: Muzej suvremene umjetnosti.
Najbar Agičić. Magdalena. 2013. U skladu s marksizmom ili činjenicama. Hrvatska
historiografija 1945-1960. Zagreb: Ibis grafika.
Nemec. Krešimir. 2003. Povijest hrvatskoga romana od 1945. do 2000. godine.
Zagreb: Školska knjiga.
Papernyj. Vladimir. 2006. Kul’tura 2. Moskva: Novoe literaturnoe obozrenie.
Pavletić. Vlatko. 1952. Neka bude živost. U: Krugovi. br. 1. Zagreb.
Petrović. Tanja. 2013. Jugoslavenski socijalizam: od iskustva, preko sećanja (i
zaborava) do kulturne baštine. U: M. Kolanović. (ur.) Komparativni
postsocijalizam. Slavenska iskustva. Zagreb: Zagrebačka slavistička škola.
Polimac. Nenad. 2003. Zabranjeni i izgubljeni hrvatski film. U: Nacional. br. 388.
http://www.nacional.hr/clanak/12004/nacional-otkrio-zabranjeni-i-izgu
bljeni-hrvatski-film.
Prosperov Novak. Slobodan. 2003. Povijest hrvatske književnosti. Zagreb: Golden
marketing.
Radić. Damir. 2003. Rezolucija Informbiroa kao djevojka. U: Vijenac. br. 241. http://
www.matica.hr/vijenac/241/Rezolucija%20Informbiroa%20kao%20djevojka/.
Rafaelić. Danijel. 2013. Walter Neugebauer: čovjek koji je stripom mislio film. http://
arteist.hr/walter-neugebauer/.
Sontag. Susan. 1966. Against Interpretation and Other Essays. New York: Farrar,
Straus and Giroux.
Spehnjak. Katarina. 2002. Javnost i propaganda. Narodna fronta u politici i kulturi
Hrvatske: 1945. - 1952. Zagreb: Dom i svijet.
Šegedin. Petar. 1950. O našoj kritici. Nacrt referata za II. Kongres Saveza Književnika
Jugoslavije. U: Republika br. I/IV.
Visković. Velimir. 2001. Sukob na ljevici. Zagreb: Narodna knjiga/Alfa.
Vučetić. Radina. 2012. Koka-kola socijalizam: amerikanizacija jugoslovenske
popularne kulture šezdesetih godina XX veka. Beograd: Službeni glasnik.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.