О ЖАНРОВОЙ СПЕЦИФИКЕ ТЕКСТОВ ЦЕРКОВНО-РЕЛИГИОЗНОГО СТИЛЯ
Апстракт
The article discusses the features of genre organization of the church-religious style the Russian. The genre models are described from the point of view of the spiritual activity in religious field. In this connection it is proposed to consider not only central genres those are a prayer, a sermon and a confession, but also to consider peripheral genres associated with specific firmness of purpose appropriate to Orthodox church-religious discourse. Hence it is studied the regulating (official), preceptoring, theological genres and genres of expressions of the individual faith. For the investigation of genre character of church-religious texts is suggested to introduce a notion of “metagenre” implying a general stylistic-neutral unfilled abstract model connected with firmness of purpose of speech activity. Thus the statute genre with respect to specific genres of monastic and secular statutes obviously is metagenre. For grading church-religious genres have been used institutive, subjective and intensional scales.
Downloads
Референци
стилей и их языковая реализация: Межвуз. сб. научных трудов. Перм. ун-т.:
Пермь. С. 22-28.
Дементьев. В.В. 1999. Вторичные речевые жанры (онтология непрямой
коммуникации). в Жанры речи. Колледж: Саратов. Вып. 2. С. 31-46.
Карасик. В.И. 2004. Языковой круг: личность, концепты, дискурс. Гнозис:
Москва. 390 с.
Китайгородская. М.В., Розанова Н.Н. 2007. К характеристике жанра
современной эпитафии в социокультурном аспекте. в Жанры речи: Сб.
науч. статей. Издательский центр «Наука»: Саратов. Вып. 5. Жанр и культура.
С. 232-247.
Кожина. М.Н. 2002. Стиль и жанр: их вариативность, историческая
изменчивость и соотношение. в Кожина М.Н. Речеведение и функциональная
стилистика: вопросы теории: Избр. труды. Перм. ун-т, ПСИ, ПССГК: Пермь.
С. 150-178.
Мишланов. В.А. 2003. Молитва как речевой жанр. в Прямая и непрямая
коммуникация: Сб. научных статей. Изд-во. «Колледж»: Саратов. С. 290-302.
Нестеров. А.В. 2007. О соотношении правовых и юридических объектов. в
Юрист. № 7. С. 10-13.
Розанова. Н.Н. 2003. Сфера религиозной коммуникации: храмовая проповедь.
в Современный русский язык: Социальная и функциональная дифференциация.
Отв. ред. Л.П. Крысин. Рос. академия наук. Ин-т рус. яз. им. В.В. Виноградова.
Языки славянской культуры: Москва. С. 343-363.
Салимовский. В.А. 2002. Жанры речи в функционально-стилистическом
освещении (научный академический текст). Изд-во Перм. ун-та: Пермь. 236 с.
Спивак. Р.С. 2005. Русская философская лирика 1910-е годы. И. Бунин, А. Блок,
В. Маяковский: Уч. пособие. Флинта. Изд-во «Наука»: Москва. 408 с.
Тарасова. И.А. 2007. Коммуникативная модель жанра «поэтическое послание»:
инвариант и культурные трансформации. в Жанры речи: Сб. науч. статей.
Издательский центр «Наука»: Саратов. Вып. 5. Жанр и культура. С. 300-311.
Усачев (Гурий, иеромонах). 2003. Размышления о православности фольклора.
в Славянский мир: исторический опыт и современные проблемы: Материалы
VII Междунар. науч. конф. 15-16 апр. 2003 г. Перм. гос. ун-т, Перм. гос. техн.
ун-т; Урал. гуманит. ин-т. Изд-во Перм. ун-та: Пермь. С. 135-137.
Усачев (Александр, иеромонах). 2003. Антропология и песенная традиция в
фольклоре. в Славянский мир: исторический опыт и современные проблемы:
Материалы VII Междунар. науч. конф. 15-16 апр. 2003 г. Перм. гос. ун-т;
Перм. гос. техн. ун-т; Урал. гуманит. ин-т. Изд-во Перм. ун-та: Пермь. С. 134-
135.
Устав Свято-Троицкого Александра Свирского мужского монастыря. 2000.
Санкт-Петербург. 30 с.
Формановская. Н.И. 2005. Адресат в языковой коммуникации. в Stylistyka XIV,
Stylistyka i Kozina. Ed. Stanislau Gajda. Polish academy of sciences. Warsaw
committee of linguistics. Opole university. S. 231-242.
Худякова. Е.С. 2007. Церковно-религиозные тексты в научном дискурсивном
поле: стиль «научных» статей священнослужителей. в Проблемы социо- и
психолингвистики: Сб. статей. Отв. ред. Е.В. Ерофеева; Перм. ун-т.: Пермь.
Вып. 9: Анализ языковых единиц в социолингвистическом аспекте. С. 195-205.
Шмелева. Т.В. 1997. Модель речевого жанра. в Жанры речи. Колледж:
Саратов. Вып. 1. С. 88-99.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
