АНТИЧКА И РИМСКО-РОМЕЈСКА МАКЕДОНИЈА – РИЗНИЦА НА ПОЛИТИКОЛОШКИ КАТЕГОРИИ ВО СВЕТСКАТА ИСТОРИЈА
Апстракт
While summering up historical references, only the exclusive conclusions which support the thesis will be conveyed – that the Macedonian history is distinctive and individual, and different and foreign in relation to the so called history of the Hellenes. Fortunately, these exclusive inferences are “first class” – this is witnessed by eminent persons from the Hellenic genus, intellectuals, rhetorical philosophers, rhetors, and the most distinguished politicians of just that time, the time before the very demise of the Hellenic city-states, and right before the magnificent rise of Macedonia. The main historical impression is that: on one side is the historical sphere of the “joint defeat of all the Hellenes” and “deprivation of destiny of their famous city-states”, on the other, again, is – the separate history of the rise and glory of the antique Macedonians, their rulers, of the world basilea of Alexander of Macedonia. These two spheres are joint, as much as they are utterly opposed in their historic co-relation. Actually, the historical conditions are changing from the root, even the sharp border between the Hellenes and the barbarians, among whom are, of course, also the Macedonians, is disappearing, a process of cultural and social symbiosis comes about, according to which, Philip is the carrier of the exclusive idea for a global society. Understandably, these ideological aspirations do not come forth peacefully, because they are not only about a cultural “globalization”, but about a political one that must be carried out through war and fighting. So, such important material imposes a need for rereading history. The critical understanding of the contemporary conception of the humanities strives for diversity and differentness, for particularity and cultural equality: local investigation of the history is promoted, hierarchical assessment of cultures is refused, traditional prejudices about “high” and “low” cultures are being rejected, favouring particular historical peoples, states, cultures, on account of the already neglected peoples and cultures, is disregarded. It is well known that the “pet” of world historiography is classical Helada, and that its favourites are the Hellenic culture and Roman civilization. Traditional historiography not only disregards other nations and cultures, but it is also assigns them all to the general denominator of just these two cultures. It goes without saying that ancient Greek culture and Roman civilization are the dominant focus of world history, but the “word” of the ancient Greek and Roman historians, logographers, doxographers, must not be uncritically accepted; right here, one should “catch” the ancient Greek writers, who very often, in accordance with their xenophobic mentality, make sense of the world as divided into “domestic” and “foreign”, Hellenes and barbarians, into “battles between themselves” and “wars with foreigners” (Plato, Republic). However, - why does the momentous historiographic illusion of recent times happen – the unique historical phenomenon, the epoch of the Macedonian pambasilea, the most exclusive event in the history of the old continents, the idea of the ecumenical state and one unified civilization, to be called “Hellenism”! “Hellenism”, even though in that historical period, the most renowned Hellenic city-states are already entering the zone of the historical and cultural margin, contrary to the new world centers in Egypt and in the East, which are being founded by Alexander of Macedon and are being named by him as Alexandrides; so why not call this epoch “Alexandrism”, or “Macedonism” in accordance with the only carriers of this civilization – the Macedonian rulers.
Downloads
Референци
Платон. Политеја / Платон / прев. Е. Колева. Скопје, 2002.
Шукарова А. Филип II Македонски и атинските ретори / А. Шукарова. Скопје, 2003.
330 с.
Aristotle. Politics, Loeb Classical Library / Aristotle. Cambridge, Massachussetts: Harvard
University Press, 1959.
Borza E.:. In the Shedow of Olimpus: The Emergenci of Macedon / E.N. Borza. Princeton,
1990.
Isocrates. 3 vol. / Loeb Classical Library / Isocrates. Harvard University Press, 1961.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.