О МЕСТЕ ЦЕРКОВНОСЛАВЯНСКОГО ЯЗЫКА В РУССКОМ ЛИНГВОКУЛЬТУРНОМ ПРОСТРАНСТВЕ
Апстракт
В статье поднимаются проблемы изучения взаимодействия в русском лингвокультурном пространстве церковнославянского и русского языков. Обосновываются тезисы о том, что средневековая церковнославянско-русская диглоссия сохраняется в современном русском литературном языке, что церковно-религиозный стиль русского языка образует своего рода переходное пространство между книжными стилями русского языка (лексическую и синтаксическую основу которых составляют генетически церковнославянские языковые средства) и собственно церковнославянским (богослужебным) языком.
Downloads
Референци
труды. Москва: Наука, 1978.
Волошин, М.А. Лики творчества. Ленинград, 1989.
Десницкий, А.С. Введение в экзегетику. Москва: Изд-во ПСТГУ, 2011.
Дунаев, М.М. Вера в горниле сомнений. Православие и русская литература в
XVII-XX вв. Москва: Издательский совет Русской Православной Церкви,
2002.
Иванов, Вяч. Ив. Наш язык. В: Из глубины: Сб. ст. о русской революции.
Москва: МГУ, 1990. С. 145–150.
Кожина, М.Н. К основаниям функциональной стилистики. Пермь, 1968.
Кондратьева, О.Н. Концепты внутреннего мира человека в русских летописях
– на примере концептов душа, сердце, ум: Дис. … канд. филол. наук.
Кемерово, 2004.
Крылова, О.А. Существует ли церковно-религиозный функциональный стиль в
современном русском литературном языке? В: Культурно-речевая
ситуация в современной России. Екатеринбург, 2000. С. 107–117.
Крысин, Л.П. Религиозно-проповеднический стиль и его место в
функционально-стилистической парадигме современного русского
литературного языка В: Крысин Л.П. Русское слово, свое и чужое:
Исследование по современному русскому языку и социолингвистике.
Москва, 2004. С. 287–290.
Лихачев, Д.С. Русский язык в богослужении и в богословской мысли В:
Русское возрождение. 1997. № 69–70. С. 41–45. [Электронный ресурс].
URL: http://www.pravmir.ru/russkij-yazyk-v-bogosluzhenii (дата доступа
28.09.2014).
Лотман, Ю. М. Семиосфера. Санкт-Петербург: «Искусство – СПБ», 2000.
Мечковская, Н.Б. Язык и религия. Москва: Агентство «ФАИР», 1998.
Мишланов, В.А. К вопросу о церковнославянском компоненте в синтаксисе
русского литературного языка. В: Библия и национальная культура:
Межвуз. сб. науч. статей и сообщений. Пермь: ПГУ, 2004. С. 293–297.
Мишланов, В.А. Средства межфразовой связи в старославянском синтаксисе.
В: Библия и национальная культура: Межвуз. сб. науч. статей. Пермь: ПГУ,
2005. С. 12–19.
Мишланов, В.А. Церковнославянское и русское в русском правописании. В:
Кириллица – Латиница – Гражданица: Коллективная монография.
Великий Новгород: НовГУ им. Ярослава Мудрого, 2009. [Электронный
ресурс]. С. 241–252. URL: http://www.mion.novsu.ac.ru/gev/projects/cur/cur
(дата доступа 28.09.2014).
Моррис, Ч.У. Из области основной семиотики. В: Семиотика: Антология /
Сост. Ю.С. Степанов. Москва: Академический проект, 2001. С. 45–98.
Мягкова, Л.Г. «От великих вещей остаются слова языка…». [Электронный
ресурс]. URL: http://vestnik.rsuh.ru/article.html?id=54926 (дата доступа
28.09.2014). С. 312 – 315.
Раков, В.М. Библия и христианская традиция. [Электронный ресурс]. URL:
http://liter.perm.ru/ess_rak1.htm (дата доступа 28.09.2014). С. 5–9.
Салимовский, В.А., Суслова, К.С. Экспликация догмата как жанра
догматической проповеди. В: Жанры речи. Вып. 4. Саратов, 2005. С. 280–
292.
Трубецкой, Н.С. Общеславянский элемент в русской культуре. В: ВЯ, 1990/а,
№ 2. С. 123–139.
Трубецкой, Н.С. Общеславянский элемент в русской культуре. В: ВЯ, 1990/б,
№ 3. С. 114–135.
Успенский, Б.А. Краткий очерк истории русского литературного языка (XI –
XIX вв.). Москва: «Гнозис», 1994.
Шахматов, А.А. Очерк современного русского литературного языка. Изд. 4-е.
Москва: Учпедгиз, 1941.
Эко, У. Имя розы. Москва: Книжная палата, 1989.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
