УКРЕПЛЕНИЕ ГЛАГОЛИЦЫ И КИРИЛЛИЦЫ В МАКЕДОНСКОЙ ПИСЬМЕННОЙ ТРАДИЦИИ
Апстракт
The historical development of the Glagolitic and Cyrillic alphabets in Macedonian writings arose from the very beginning of Slavic literacy right through the Byzantine global strategic interests and the missionary work of Ss. ConstantineCyril and Methodius of Thessalonica. It was finally realized through the establishment and development of the Ohrid literary school and the work of Ss. Clement and Naum of Ohrid, as well as the continuing medieval written tradition of the Macedonian literary and scholastic centers. Specifically this paper addresses the differentiation of the written tradition in Macedonia and that of the other Southern-Slavic literary environments and Russia. The research is primarily devoted to the reflection of the mission to Moravia on the affirmation of the Slavic civilization and language; it also traces the historical relations to the earlier Slavic principality of St. Methodius in the Shtip-Strumica region and the centers that came after it in Preslav and Ohrid.
Downloads
Референци
Велев. Илија. 1997. Кирилометодиевската традиција и континуитет.
Филолошки факултет и Култура: Скопје.
Велев. Илија. 2000. Проникнување на традицијата и континуитетот.
Институт за македонска литература: Скопје.
Велев. Илија. 2005. Византиско-македонски книжевни врски. Скопје.
Велев. Илија. 2008. Развојот на писменоста во Македонија. В: Македонскиот
јазик во глобалниот свет. 2008 – Година на македонскиот јазик. Влада на
Република Македонија: Скопје. Стр. 16-38.
Велев. Илија. 2009. Во почетокот беше Словото. Институт за македонска
литература: Скопје.
Георгиевски. Михајло. 1979. Македонското книжевно наследство од XII до
XVIII век. Просветен работник: Скопје.
Гранстрем. Е.Э. 1950. О связи кирилловского устава с византийским
унициалом. В: Византийский временик. Ленинград. 3. Стр.218-229.
Гранстрем. Е.Э. 1953 и 1955. К вопросу о происхождении глаголической
азбуки. В: Труды Отдела древнерусской литературы. Т. IX. Стр.427-442;
Т. XI. Стр.300-313.
Григорович. В.И. 1852. О древней письменности славян. В: Журнал
Министерства народного просвященищя. Санкт Петербург. 73. 1-3.
Стр.152-168.
Илиевски. Петар Хр. 2001. Појава и развој на писмото со посебен осврт кон
почетоците на словенската писменост. МАНУ: Скопје.
Ильинский. Г.А. 1931. Где, когда, кем и с какой целью глаголица была
заменена „кирилицей“? В: Byzantinoslavica. III. 1. P. 79-88.
Истрин. В.И. 1963. 1100 лет славянской азбуки. Москва.
Јакимовска-Тошиќ. Маја. 2007. Кирилометодиевски книжевни проекции.
Институт за македонска литература: Скопје.
Карский. Е.Ф. 1928. Славянская кирилловская палеография. Ленинград.
Конески. Блаже. 1966. Охридска книжовна школа. -В: Книга за Климент.
Скопје. Стр.69-89.
Конески. Блаже. 1974. Глаголицата и кирилицата во средновековната
писменост во Македонија. В: Предавања на VII семинар за македонски
јазик, литература и култура. Универзитет „Свети Кирил и Методиј“:
Скопје.
Конески. Блаже. 1975. Од историјата на јазикот на словенската писменост
во Македонија. Македонска книга: Скопје.
Makedonski spomenici so glagolsko i so kirilsko pismo. 2008. Сostaveno od Ilija
Velev, Liljana Makarijoska i Emilija Crvenkovska. 2008 – Godina na
makedonskiot jazik. Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“:
Скопје.
Мошин. Владимир. 2000. Словенска палеографија. Менора: Скопје.
Панов. Бранко. 1985. Средновековна Македонија. том 3. Мисла: Скопје.
Поп-Атанасов. Ѓорги. 1983-1985. Основен хронолошки каталог на словенски
ракописи од Македонија. В: Спектар. Филолошки факултет: Скопје. од
бр.1 до бр.5.
Радојчиќ. Ѓорѓе. 1966. Климент Охридски и кирилица. В: Гласник на
Институтот за национална историја. Институт за национална
историја:Скопје. Бр. 2-3. Стр.227-229.
Ристовски. Блаже. 1970. Некои прашања околу појавата на христијанството и
писменоста кај Словените во Македонија. В: Кирил Солунски. Книга 2.
МАНУ: Скопје. Стр. 319-338.
Стојчевска-Антиќ. Вера. 1988. Пораки од дамнина. Наша книга: Скопје.
Стојчевска-Антиќ. Вера. 1997. Историја на македонската книжевност.
Средновековна книжевност. Детска радост: Скопје.
Таковски. Протопрезвитер Јован. 2004. Црковнословенска граматика со
црковнословенско-македонски речник. Богословски факултет „Свети
Климент Охридски“: Скопје.
Угринова-Скаловска. Рада. 1970. Траги од глаголската писмена традиција во
македонските кирилски текстови од 12 и 13 век. В: Годишен зборник на
Филозофски факултет. Филозофски факултет: Скопје. XXII. Стр. 571-580.
Угринова-Скаловска. Радмила. 1979. Старословенски јазик. Универзитет
„Свети Кирил и Методиј“: Скопје.
Флоринский. Т.Д. 1900. К вопросу о древности и взаимных отношениях
кириллицы и глаголицы (Кирилловская надпись Самуила 993 г.). В:
Чтения в историческом обществе Нестора летописца, 14. Стр. 73-84.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
