УКРЕПЛЕНИЕ ГЛАГОЛИЦЫ И КИРИЛЛИЦЫ В МАКЕДОНСКОЙ ПИСЬМЕННОЙ ТРАДИЦИИ
Povzetek
The historical development of the Glagolitic and Cyrillic alphabets in Macedonian writings arose from the very beginning of Slavic literacy right through the Byzantine global strategic interests and the missionary work of Ss. ConstantineCyril and Methodius of Thessalonica. It was finally realized through the establishment and development of the Ohrid literary school and the work of Ss. Clement and Naum of Ohrid, as well as the continuing medieval written tradition of the Macedonian literary and scholastic centers. Specifically this paper addresses the differentiation of the written tradition in Macedonia and that of the other Southern-Slavic literary environments and Russia. The research is primarily devoted to the reflection of the mission to Moravia on the affirmation of the Slavic civilization and language; it also traces the historical relations to the earlier Slavic principality of St. Methodius in the Shtip-Strumica region and the centers that came after it in Preslav and Ohrid.
Prenosi
Literatura
Велев. Илија. 1997. Кирилометодиевската традиција и континуитет.
Филолошки факултет и Култура: Скопје.
Велев. Илија. 2000. Проникнување на традицијата и континуитетот.
Институт за македонска литература: Скопје.
Велев. Илија. 2005. Византиско-македонски книжевни врски. Скопје.
Велев. Илија. 2008. Развојот на писменоста во Македонија. В: Македонскиот
јазик во глобалниот свет. 2008 – Година на македонскиот јазик. Влада на
Република Македонија: Скопје. Стр. 16-38.
Велев. Илија. 2009. Во почетокот беше Словото. Институт за македонска
литература: Скопје.
Георгиевски. Михајло. 1979. Македонското книжевно наследство од XII до
XVIII век. Просветен работник: Скопје.
Гранстрем. Е.Э. 1950. О связи кирилловского устава с византийским
унициалом. В: Византийский временик. Ленинград. 3. Стр.218-229.
Гранстрем. Е.Э. 1953 и 1955. К вопросу о происхождении глаголической
азбуки. В: Труды Отдела древнерусской литературы. Т. IX. Стр.427-442;
Т. XI. Стр.300-313.
Григорович. В.И. 1852. О древней письменности славян. В: Журнал
Министерства народного просвященищя. Санкт Петербург. 73. 1-3.
Стр.152-168.
Илиевски. Петар Хр. 2001. Појава и развој на писмото со посебен осврт кон
почетоците на словенската писменост. МАНУ: Скопје.
Ильинский. Г.А. 1931. Где, когда, кем и с какой целью глаголица была
заменена „кирилицей“? В: Byzantinoslavica. III. 1. P. 79-88.
Истрин. В.И. 1963. 1100 лет славянской азбуки. Москва.
Јакимовска-Тошиќ. Маја. 2007. Кирилометодиевски книжевни проекции.
Институт за македонска литература: Скопје.
Карский. Е.Ф. 1928. Славянская кирилловская палеография. Ленинград.
Конески. Блаже. 1966. Охридска книжовна школа. -В: Книга за Климент.
Скопје. Стр.69-89.
Конески. Блаже. 1974. Глаголицата и кирилицата во средновековната
писменост во Македонија. В: Предавања на VII семинар за македонски
јазик, литература и култура. Универзитет „Свети Кирил и Методиј“:
Скопје.
Конески. Блаже. 1975. Од историјата на јазикот на словенската писменост
во Македонија. Македонска книга: Скопје.
Makedonski spomenici so glagolsko i so kirilsko pismo. 2008. Сostaveno od Ilija
Velev, Liljana Makarijoska i Emilija Crvenkovska. 2008 – Godina na
makedonskiot jazik. Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“:
Скопје.
Мошин. Владимир. 2000. Словенска палеографија. Менора: Скопје.
Панов. Бранко. 1985. Средновековна Македонија. том 3. Мисла: Скопје.
Поп-Атанасов. Ѓорги. 1983-1985. Основен хронолошки каталог на словенски
ракописи од Македонија. В: Спектар. Филолошки факултет: Скопје. од
бр.1 до бр.5.
Радојчиќ. Ѓорѓе. 1966. Климент Охридски и кирилица. В: Гласник на
Институтот за национална историја. Институт за национална
историја:Скопје. Бр. 2-3. Стр.227-229.
Ристовски. Блаже. 1970. Некои прашања околу појавата на христијанството и
писменоста кај Словените во Македонија. В: Кирил Солунски. Книга 2.
МАНУ: Скопје. Стр. 319-338.
Стојчевска-Антиќ. Вера. 1988. Пораки од дамнина. Наша книга: Скопје.
Стојчевска-Антиќ. Вера. 1997. Историја на македонската книжевност.
Средновековна книжевност. Детска радост: Скопје.
Таковски. Протопрезвитер Јован. 2004. Црковнословенска граматика со
црковнословенско-македонски речник. Богословски факултет „Свети
Климент Охридски“: Скопје.
Угринова-Скаловска. Рада. 1970. Траги од глаголската писмена традиција во
македонските кирилски текстови од 12 и 13 век. В: Годишен зборник на
Филозофски факултет. Филозофски факултет: Скопје. XXII. Стр. 571-580.
Угринова-Скаловска. Радмила. 1979. Старословенски јазик. Универзитет
„Свети Кирил и Методиј“: Скопје.
Флоринский. Т.Д. 1900. К вопросу о древности и взаимных отношениях
кириллицы и глаголицы (Кирилловская надпись Самуила 993 г.). В:
Чтения в историческом обществе Нестора летописца, 14. Стр. 73-84.
Avtorji se v reviji predstavljajo z izvirnimi prispevki, ki temeljijo na rezultatih lastnega raziskovanja. Tisti, so poleg avtorja znatno prispevali k nastanku prispevka (članka), so poimenovani kot soavtorji. Avtor (in morebitni soavtorji) skupaj s prispevkom odda tudi izpolnjen obrazec za prijavo prispevka (Paper Submission Form), s katerim soglaša z objavo.
Revija sprejema tiste znanstvene prispevke, ki prej še niso bili izdani. V izdajo ne sprejema prispevkov, ki v veliki meri ponavljajo druge, že objavljene prispevke istega avtorja. Za ponavljanje se šteje tudi kompilacija - besedilo, ki ga sestavljajo fragmenti iz že objavljenih monografij ali člankov. Plagiatorstvo in čezmerno (kar pomeni več kot tretjino celotnega obsega) navajanje del drugih znanstvenikov velja za nedopustno. Vsi citati, fragmentarna povzemanja in uporabljeno gradivo se morajo korektno nanašati na avtorje oz. prvotni vir. Če je delež tujega besedila velik, priporočamo, da se število citatov zmanjša in količina izvirnega besedila poveča.
Avtor mora nujno pridobiti dovoljenja za uporabo vseh izposojenih gradiv (kot so denimo ilustracije), pri katerih nima statusa imetnika avtorskih pravic sam. Zagotavlja, da prispevek ne vključuje podatkov, ki niso dostopni javno in bi lahko predstavljali tajne informacije.
V seznam literature se napiše samo tisto gradivo, ki je bilo dejansko uporabljeno za potrebe raziskave oz. na katero se avtor v besedilu dejansko sklicuje.
Priporočjivo je, da se v besedilu (če je le možno) navede vire finančne podpore za izvedbo raziskave, prav tako se lahko doda zahvalo kolegom, ki so kakorkoli pripomogli pri nastajanju članka, ne morejo pa biti opredeljeni kot soavtorji.
Z oddajo besedila in obrazca za prijavo prispevka se avtor uradno strinja z objavo v reviji Filološke pripombe. S tem ostaja imetnik avtorskih pravic, sme pa tudi preklicati objavo, če je prispevek v fazi pregledovanja oz. če še ni objavljen na spletni strani. O preklicu mora pisno obvestiti uredništvo revije.
Za objavo članka avtor ne prejme plačila. Objava je v spletni obliki dostopna brezplačno, in sicer pod licenco Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Etični Kodeks
Uredništvo
Vse prispevke v prvi vrsti pregledajo sodelavci uredništva, ki so pozorni na skladnost z iskano problematiko in na skladnost s formatom revije. Uredništvo Filoloških pripomb zagotavlja, da izbira recenzentov in rezultati recenzije niso odvisni od komercialnih interesov, spola, narodnosti, verske pripadnosti, politične opredelitve in drugih podobnih dejavnikov. Edini kriterij je akademska ustreznost prispevka.
Ko recenzenta podata mnenje pripravljen za objavo, zavrnjen ali pa zahteva avtorjeve popravke. V primeru nestrinjanja z recenzijo ima avtor pravico pojasniti svoja stališča. Če se stališča obeh recenzentov še vedno razlikujejo od avtorjevih, preveri prispevek tretji recenzent, lahko pa po posebni obravnavi vprašanja o njem glasuje članstvo uredništva.
Recenzenti
Preverjanje prispevka poteka z anonimno recenzijo, ki jo opravita dva eksperta z istega področja (avtor ne izve njunih priimkov, recenzenta ne izvesta priimka avtorja). Za recenzijo se predvideva od 3 do 4 tedne časa. Za recenzente se navadno izbira člane uredništva ali znanstvenike, ki so o isti tematiki pisali v prejšnjih številkah revije, po potrebi pa je mogoče kontaktirati tudi eksperte iz drugih organizacij, mest ali držav.
Recenzent mora biti torej specializiran za isto tematiko, kot je izpostavljena v prejetem prispevku. Uredništvo se prizadeva, da bi zagotovilo izogib konflikta interesov med podanim mnenjem o članku in avtorjem samega članka.
Recenzent je dolžan opozoriti urednika in člane redakcije na kakršnekoli prekomerne podobnosti ali sovpadanja prispevka s teksti, ki jih sicer pozna. Ohranjati mora strokovno tajnost in nima pravice tretjim osebam predstavljati prispevka (in podatkov v njem), dokler ta ni objavljen.
Recenzent poda objektivno, pretehtano in argumentirano oceno prispevka. Kritike oblikuje korektno; tako, da se navezuje samo na besedilo prispevka in informacije, ki jih slednji ponuja.
Uredništvo revije predpostavlja, da sta mnenje in kritični zapis napisana z dobrim namenom - da bi bila avtorju v pomoč pri odpravi pomanjkljivosti oz. da bi se njegovo pisanje izboljšalo do te mere, da bi upravičil javno objavo in dostopnost svojih spoznanj celotni znanstveni skupnosti.
