ARTHUR SCHOPENHAUER – TRDOVRATNI ČLOVEK MORALE
Апстракт
The paper is an analysis of Schopenhauer’s metaphysical views that made Nietzsche develops a permanent belief in the ideal of Schopenhauer’s human being. What is common to both and important in the framework of the present-day world that seeks very much to restore ethics Schopenhauer’s and Nietzsche’s conviction that ethics should be conceived of as man’s “second nature” rather than “anti-nature,” as used to be the case in the past. Schopenhauer is clearly more convincing in the metaphysical sense, because he commands an attitude to the most mysterious and the most profound foundations of being. The contemporary human being feels closer to Nietzsche’s side because of the mental closeness. Nietzsche was not driven so much by the metaphysical need, but rather by the moralistic need; not by the essence of being but the essence of man’s soul and of its ethical passion. In Schopenhauer and Nietzsche both the metaphysics of solitude and the ethics of being on one’s own are located within the metaphysical tradition which means that self-awareness and cognizance of the world constitute a uniform and inseparable process. It is in the post-metaphysical substantiation of mind and philosophy that this process disintegrates, the theory of reality and the ethical theory become separated, each going on to develop further in its own way.
Downloads
Референци
Ethik (mit Anwendung auf die moderne Medizin-Ethik). 71. SchopenhauerJahrbuch.
Birnbacher. Dieter (ur.). 1996. Schopenhauer in der Philosophie der
Gegenwart. Würzburg: Königshausen und Neumann.
Figl. Johann. 1991. Nietzsches Begegnung mit Schopenhauers
Hauptwerk. Unter Heranziehung eines unveröffentlichten Exzerptes. V:
Wolfgang Schirmacher (ur.): Schopenhauer, Nietzsche und die Kunst,
Schopenhauer-Studien 4. Wien: Passagen Verlag.
Feuerbach. Ludwig. 1982. Bistvo krščanstva, Ljubljana: Slovenska
matica.
Hallich. Oliver. 1998. Mitleid und Moral. Schopenhauers
Leidensethik und die moderne Moralphilosophie. Würzburg: Königshausen
und Neumann.
Landmann. Michael. 1951. Nietzsches Schopenhauer-Erlebnis. V:
Geist und Leben. Variana Nietzscheana. Bonn: Bouvier.
Mann. Thomas. 1990. Kultur und Politik (1939), Reden und Aufsätze
4, Gesammelte Werke (GW) I−XIII, zv. XII. Frankfurt am Main: Fischer
Tachenbuchverlag.
May. Reinhard. 2001. Schopenhauers global philosophy,
insbesondere in seiner Ethik. Zugleich ein neues Stück transevropäischer
Einflußforschung. 82. Schopenhauer-Jahrbuch.
Nietzsche. Friedrich. 1989. Ecce homo. Ljubljana: Slovenska matica.
Nietzsche. Friedrich. 1989. Somrak malikov. Ljubljana: Slovenska
matica.
Nietzsche. Friedrich. 1999. Schopenhauer als Erzieher, KSA 1,
Morgenröte, KSA 3, Götzen-Dämmerung, KSA 6, Nachgelassene Fragmente
1885−1887, KSA 12. V: Kritische Studienausgabe (KSA 1−15), ur. Giorgio
Colli in Mazzino Montinari. München in Berlin: DTV in de Gruyter.
Safranski. Rüdiger (ur.). 1995. Schopenhauer. München Eugen
Diederichs Verlag.
Schopenhauer. Arthur. 1966−1975. Frühe Manuskripte (1804−1818),
HN I, Berliner Manuskripte, HN III, 1818−1830, Die Manuskriptbücher der
Jahre 1830−1852, HN IV. V: Arthur Schopenhauer: Der handschriftliche
Nachlaß (HN I−HN V), ur. Arthur Hübscher. Frankfurt: Verlag Waldemar
Kramer.
Schopenhauer. Arthur. 1986. Kleinere Schriften, SW III, Parerga
und Paralipomena I, SW IV. V: Arthur Schopenhauer: Sämtliche Werke
(SW) I–V, ur. Wolfgang baron von Löhneysen. Frankfurt am Main:
Suhrkamp.
Schweitzer. Albert. 1978. Selbstdarstellung. V: Albert Schweitzer:
Das Christentum und die Weltreligionen. Zwei Aufsätze zur
Religionsphilosophie (ur. Ulrich Neuenschwander). München: Beck. 97–98.
Simmel. Georg. 1990. Schopenhauer und Nietzsche. Tendenzen im
deutschen Leben und Denken seit 1870. Hamburg: Junius Verlag.
Šestov. Lev. 2002. Dostojevski in Nietzsche. Premagovanje
samorazvidnosti. Ljubljana: Labirinti.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
