JEZIK: LINGVISTIČKA, KULTURNA I/ILI DRUŠTVENA KATEGORIJA
Апстракт
Language is used for human communication, which is its basic and broadest purpose. Language divisions relevant to different varieties, such as geographical and social dialects, standard types and their varieties, all kinds of subtype language idioms, always blend with the social varieties. Thus, language is a social category, and is accordingly the condition, but also the consequence of social changes with far reaching consequences for the culture of the community that uses it. The sociolinguistic research represents the interdisciplinary complex close to the recent cultural studies which deal with the Other. When differences are emphasized between the individual speaker and the collective, that results with the situation of language discontinuity, a factor of great instability which contributes to fitting/not fitting in the coherent cultural stream. The relation between language and culture is not only affirmative as in ideal contemporary big and powerful multicultural and multilingual socities, but it can also be antagonistic. For instance, the relations beetwen languages of colonizers and languages of colonized societies, or those inside a society, in the process of standardization, almost always eliminate the elements of the minor culture and its language.
Downloads
Референци
knjiga
Brozović. Dalibor 1963.-1964. O jezičnoj porodici i standardnim oblicima
njezinih članova u Radovi Filozofskog fakulteta u Zadru 5; 21-34
Brozović. Dalibor. 1996. Sociolingvistika prema genetskoj i tipološkoj
lingvistici. Suvremena lingvistika.
Brozović. Dalibor. 2003. Genetsko lingvistički i sociolingvistički kriteriji u
sistematizaciji južnoslavenskih idioma. U: Wiener Slawistischer Almanah,
Sonderband, 57, 45-52
Brozović. Dalibor. 1998.. Etničnost i jezik: uvodno razmatranje. U:
RužicaČičak-Chand&Josip Kumpes (ur.) Etničnost, nacija i identitet. Hrvatska i
Europa. Zagreb. Institut za migracije i narodnosti. Jesenski i Turk, Hrvatsko
sociološko društvo. 171-80
Bugarski. Ranko. 1986. Jezik u društvu. Beograd: Prosveta
Bugarski. Ranko. 1996. Uvod u opštu lingvistiku. Beograd. Čigoj štampa,
XX vek
Bugarski. Ranko. 1997. Jezici. Beograd. Čigoj štampa, XX vek
Bugarski. Ranko. 1982. Jezik i kultura sa sociolingvističkog stanovištva. U
Stojnić, M. (ur.) Jezik i kultura u nastavi stranih jezika. Beograd. Zavod za
udžbenike. 38-44
Chambers. J.K.&Trudgill. Peter. 1998. Dijalectoogy. Chambridge.
Chambridge University Press
Daneš. František. 1976. Herausbildung und Reform von Standardsprachen.
U: Ammon&Dittmar&Klaus, (ur.) Sociolingiustics. An International Handbook of
Science of Language and Society
Fishman. Josua A. 1982. Handbook of Language and Ethnic Identity. New
York. Oxford: Oxford Univesity Press
Grbić. Jadranka. 1998. Jezik i govor kao komponente pripadnosti zajednice.
U: RužicaČičak-Chand&Josip Kumpes (ur.) Etničnost, nacija i identitet. Hrvatska i
Europa. Zagreb. Institut za migracije i narodnosti. Jesenski i Turk, Hrvatsko
sociološko društvo.
Haugen. Einar. 1974. Dijalekt, jezik i nacija. Kultura, 25. 74-88
Katičić. Radoslav. 1992. Novi jezikoslovni ogledi. Zagreb. Školska knjiga
Kloss. Heinz. 1987. Abstandsprache und Ausbausprache. U
Ammon&Dittmar&Klaus, (ur.) Socioingiustics. An International Handbook of
Science of Language and Society
Peti-Stantić. Anita. 2008. Jezik naš i/ili njihov. Vježbe iz poredbene povijesti
južnoslavenskih standardizacijskih procesa. Zagreb. Srednja Europa.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.