MAKEDONSKA EGZILANTSKA KNJIŽEVNOST - DIO INTERKULTURNE POVIJESTI KNJIŽEVNOSTI
Апстракт
The new Macedonian Literature was formed in the 19th century by writers in exile, widely understood as territorial, linguistic, ideological and existential dis- placement. Without their own state and the state’s apparatus which would defend the cultural heritage of the Macedonian People, without a literary practice in their own codified mother tongue as foundation of the national literature, without an organised and continuous literary life on their own soil and in front of their own literary au- dience, under constant pressure of being denied, attempts of being assimilated, they were alienated and isolated, moving over wider geographical areas of cultural pluralism and they were forced to accept the language of the new country with a wish to narrate and express their creativity, all in an attempt to witness the authentic existence of an autochthonous area. The Macedonian Literature in exile is founded on rich oral folk creations, myths and common cultural and historical memory of the Macedonian People who were forming their own cultural identity-although it was only symbolically and historically connected to its own territory. The Macedonian writers in exile were intermediaries between the cultures of the new country and the one of their roots. They are intermediaries between two or more national literatures on the Balkans, a wider pluralistic space in which cultures were interacting closely. The writers in exile were and are the most important factor in the inter-literary process, this being based on their multilingualism, multiliteracy; the territory they inhabit and in which they move; the function of their opus in two or more literary environments. But none of them have been able to avoid the herme- neutics of their own homeland, which brings to surface the complex and serious issues of origin, belonging, existential destiny, or their own emancipation from the previously framed homeland context.Instead of being a virtue, often their polyvalent identity becomes a curse. They manage to transform the pain (caused by the continuous state of non-belonging ) into a literary creation which might have not come to existence at all (if that pain was not there). Whatever is lost geographically, is being replaced culturally and literary. The lost homeland becomes a way of literary ex- pression and the lost feeling of belonging becomes a way of reclaiming the same.In the light of cultural studies, the exiled writers are on the social margins and are a literary phenomenon of their Athers. Literature is a vast space for discovering the Alter. In spite of this, and indeed because of this-the exiled Macedonian writers are assuring albeit atypical but continuous historical existence of the Macedonian Literature.
Downloads
Референци
Deleuze. G.Guattari. 1986. Kafka. Pour une literature mineure. Minnesota:
University, Minnesota Press.
Ďurišin. Dionýz. 1991. Daljnje mogućnosti i perspektive istraživanja
međuknjiževnoga procesa. u: Komparativno proučavanje jugoslavenskih
književnosti 4. Zagreb: Zavod za znanost o književnosti FF.
Guillen. Claudio. 1976. On the Literature of Exile and Counter-Exile, Books
Abroad, vol. 50, No.2. Kovač. Zvonko. 2000. Slavenske međuknjiževne zajednice – jugoslavenski
interliterarni kоntekst, Književna smotra, 117 (3). Zagreb.
Kovač. Zvonko. 2001.Poredbena i/ili interkulturalna povijest književnosti.
Zagreb: Hrvatsko filološko društvo.
Kovač. Zvonko. 2005. Međuknjiževna tumačenja. Zagreb: Hrvatsko
filološko društvo.
Said. Edward. 1994. Expatratriates and Marginals, Representation of the Intellectual. London: Vintage.
Said. Edward. 1995. Reflection on egzile. u: Marginalization and Contemporary Cultures. Cambridge: The MIT Press Cambridge, The New Museum of Contemporary Art. Алексиев. Александар. 1985. Низ литературното минато и сегашноста. Скопје: Култура.
Алексиев. Александар. 2001. Потрага по традиција и континуитет. Скопје: Гоце Делчев, AД. Доровски. Иван. 1985. Прашања на компаративната студија на
европските литератури. Спектар, 5. Скопје.
Ѓуришин. Диниз. 1998. Македонската литература и култура во
контекстот на медитеранската културна сфера. Скопје: МАНУ.
Ѓурчинов. Милан. 1986. Проникнувања. Скопје:Наша книга.
Ѓурчинов. Милан. 2000. Облик и смисла. Скопје: МАНУ.
Ѓурчинов. Милан. 2003. Збор во невремето. Скопје: ТРИ.
Малуф. Амин. 2001. Погубни идентитети. Скопје: Матица македонска.
Стефановски. Горан. 2005. Приказни од дивиот запад. Скопје: Табернакул.
Ќулавкова. Катица. 1992. Копнеж по систем. Скопје: Македонска книга.
Ќулавкова. Катица. 1995. Континуитетот на македонската книжевна
историја- (некои книжевно-историски и теориско-методолошки соочувања).
Книжевен контекст, 1. Скопје.
Шелева. Елизабета. 2005. Дом и идентитет. Скопје: Магор.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.