MAKEDONSKA EGZILANTSKA KNJIŽEVNOST - DIO INTERKULTURNE POVIJESTI KNJIŽEVNOSTI
Povzetek
The new Macedonian Literature was formed in the 19th century by writers in exile, widely understood as territorial, linguistic, ideological and existential dis- placement. Without their own state and the state’s apparatus which would defend the cultural heritage of the Macedonian People, without a literary practice in their own codified mother tongue as foundation of the national literature, without an organised and continuous literary life on their own soil and in front of their own literary au- dience, under constant pressure of being denied, attempts of being assimilated, they were alienated and isolated, moving over wider geographical areas of cultural pluralism and they were forced to accept the language of the new country with a wish to narrate and express their creativity, all in an attempt to witness the authentic existence of an autochthonous area. The Macedonian Literature in exile is founded on rich oral folk creations, myths and common cultural and historical memory of the Macedonian People who were forming their own cultural identity-although it was only symbolically and historically connected to its own territory. The Macedonian writers in exile were intermediaries between the cultures of the new country and the one of their roots. They are intermediaries between two or more national literatures on the Balkans, a wider pluralistic space in which cultures were interacting closely. The writers in exile were and are the most important factor in the inter-literary process, this being based on their multilingualism, multiliteracy; the territory they inhabit and in which they move; the function of their opus in two or more literary environments. But none of them have been able to avoid the herme- neutics of their own homeland, which brings to surface the complex and serious issues of origin, belonging, existential destiny, or their own emancipation from the previously framed homeland context.Instead of being a virtue, often their polyvalent identity becomes a curse. They manage to transform the pain (caused by the continuous state of non-belonging ) into a literary creation which might have not come to existence at all (if that pain was not there). Whatever is lost geographically, is being replaced culturally and literary. The lost homeland becomes a way of literary ex- pression and the lost feeling of belonging becomes a way of reclaiming the same.In the light of cultural studies, the exiled writers are on the social margins and are a literary phenomenon of their Athers. Literature is a vast space for discovering the Alter. In spite of this, and indeed because of this-the exiled Macedonian writers are assuring albeit atypical but continuous historical existence of the Macedonian Literature.
Prenosi
Literatura
Deleuze. G.Guattari. 1986. Kafka. Pour une literature mineure. Minnesota:
University, Minnesota Press.
Ďurišin. Dionýz. 1991. Daljnje mogućnosti i perspektive istraživanja
međuknjiževnoga procesa. u: Komparativno proučavanje jugoslavenskih
književnosti 4. Zagreb: Zavod za znanost o književnosti FF.
Guillen. Claudio. 1976. On the Literature of Exile and Counter-Exile, Books
Abroad, vol. 50, No.2. Kovač. Zvonko. 2000. Slavenske međuknjiževne zajednice – jugoslavenski
interliterarni kоntekst, Književna smotra, 117 (3). Zagreb.
Kovač. Zvonko. 2001.Poredbena i/ili interkulturalna povijest književnosti.
Zagreb: Hrvatsko filološko društvo.
Kovač. Zvonko. 2005. Međuknjiževna tumačenja. Zagreb: Hrvatsko
filološko društvo.
Said. Edward. 1994. Expatratriates and Marginals, Representation of the Intellectual. London: Vintage.
Said. Edward. 1995. Reflection on egzile. u: Marginalization and Contemporary Cultures. Cambridge: The MIT Press Cambridge, The New Museum of Contemporary Art. Алексиев. Александар. 1985. Низ литературното минато и сегашноста. Скопје: Култура.
Алексиев. Александар. 2001. Потрага по традиција и континуитет. Скопје: Гоце Делчев, AД. Доровски. Иван. 1985. Прашања на компаративната студија на
европските литератури. Спектар, 5. Скопје.
Ѓуришин. Диниз. 1998. Македонската литература и култура во
контекстот на медитеранската културна сфера. Скопје: МАНУ.
Ѓурчинов. Милан. 1986. Проникнувања. Скопје:Наша книга.
Ѓурчинов. Милан. 2000. Облик и смисла. Скопје: МАНУ.
Ѓурчинов. Милан. 2003. Збор во невремето. Скопје: ТРИ.
Малуф. Амин. 2001. Погубни идентитети. Скопје: Матица македонска.
Стефановски. Горан. 2005. Приказни од дивиот запад. Скопје: Табернакул.
Ќулавкова. Катица. 1992. Копнеж по систем. Скопје: Македонска книга.
Ќулавкова. Катица. 1995. Континуитетот на македонската книжевна
историја- (некои книжевно-историски и теориско-методолошки соочувања).
Книжевен контекст, 1. Скопје.
Шелева. Елизабета. 2005. Дом и идентитет. Скопје: Магор.
Avtorji se v reviji predstavljajo z izvirnimi prispevki, ki temeljijo na rezultatih lastnega raziskovanja. Tisti, so poleg avtorja znatno prispevali k nastanku prispevka (članka), so poimenovani kot soavtorji. Avtor (in morebitni soavtorji) skupaj s prispevkom odda tudi izpolnjen obrazec za prijavo prispevka (Paper Submission Form), s katerim soglaša z objavo.
Revija sprejema tiste znanstvene prispevke, ki prej še niso bili izdani. V izdajo ne sprejema prispevkov, ki v veliki meri ponavljajo druge, že objavljene prispevke istega avtorja. Za ponavljanje se šteje tudi kompilacija - besedilo, ki ga sestavljajo fragmenti iz že objavljenih monografij ali člankov. Plagiatorstvo in čezmerno (kar pomeni več kot tretjino celotnega obsega) navajanje del drugih znanstvenikov velja za nedopustno. Vsi citati, fragmentarna povzemanja in uporabljeno gradivo se morajo korektno nanašati na avtorje oz. prvotni vir. Če je delež tujega besedila velik, priporočamo, da se število citatov zmanjša in količina izvirnega besedila poveča.
Avtor mora nujno pridobiti dovoljenja za uporabo vseh izposojenih gradiv (kot so denimo ilustracije), pri katerih nima statusa imetnika avtorskih pravic sam. Zagotavlja, da prispevek ne vključuje podatkov, ki niso dostopni javno in bi lahko predstavljali tajne informacije.
V seznam literature se napiše samo tisto gradivo, ki je bilo dejansko uporabljeno za potrebe raziskave oz. na katero se avtor v besedilu dejansko sklicuje.
Priporočjivo je, da se v besedilu (če je le možno) navede vire finančne podpore za izvedbo raziskave, prav tako se lahko doda zahvalo kolegom, ki so kakorkoli pripomogli pri nastajanju članka, ne morejo pa biti opredeljeni kot soavtorji.
Z oddajo besedila in obrazca za prijavo prispevka se avtor uradno strinja z objavo v reviji Filološke pripombe. S tem ostaja imetnik avtorskih pravic, sme pa tudi preklicati objavo, če je prispevek v fazi pregledovanja oz. če še ni objavljen na spletni strani. O preklicu mora pisno obvestiti uredništvo revije.
Za objavo članka avtor ne prejme plačila. Objava je v spletni obliki dostopna brezplačno, in sicer pod licenco Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Etični Kodeks
Uredništvo
Vse prispevke v prvi vrsti pregledajo sodelavci uredništva, ki so pozorni na skladnost z iskano problematiko in na skladnost s formatom revije. Uredništvo Filoloških pripomb zagotavlja, da izbira recenzentov in rezultati recenzije niso odvisni od komercialnih interesov, spola, narodnosti, verske pripadnosti, politične opredelitve in drugih podobnih dejavnikov. Edini kriterij je akademska ustreznost prispevka.
Ko recenzenta podata mnenje pripravljen za objavo, zavrnjen ali pa zahteva avtorjeve popravke. V primeru nestrinjanja z recenzijo ima avtor pravico pojasniti svoja stališča. Če se stališča obeh recenzentov še vedno razlikujejo od avtorjevih, preveri prispevek tretji recenzent, lahko pa po posebni obravnavi vprašanja o njem glasuje članstvo uredništva.
Recenzenti
Preverjanje prispevka poteka z anonimno recenzijo, ki jo opravita dva eksperta z istega področja (avtor ne izve njunih priimkov, recenzenta ne izvesta priimka avtorja). Za recenzijo se predvideva od 3 do 4 tedne časa. Za recenzente se navadno izbira člane uredništva ali znanstvenike, ki so o isti tematiki pisali v prejšnjih številkah revije, po potrebi pa je mogoče kontaktirati tudi eksperte iz drugih organizacij, mest ali držav.
Recenzent mora biti torej specializiran za isto tematiko, kot je izpostavljena v prejetem prispevku. Uredništvo se prizadeva, da bi zagotovilo izogib konflikta interesov med podanim mnenjem o članku in avtorjem samega članka.
Recenzent je dolžan opozoriti urednika in člane redakcije na kakršnekoli prekomerne podobnosti ali sovpadanja prispevka s teksti, ki jih sicer pozna. Ohranjati mora strokovno tajnost in nima pravice tretjim osebam predstavljati prispevka (in podatkov v njem), dokler ta ni objavljen.
Recenzent poda objektivno, pretehtano in argumentirano oceno prispevka. Kritike oblikuje korektno; tako, da se navezuje samo na besedilo prispevka in informacije, ki jih slednji ponuja.
Uredništvo revije predpostavlja, da sta mnenje in kritični zapis napisana z dobrim namenom - da bi bila avtorju v pomoč pri odpravi pomanjkljivosti oz. da bi se njegovo pisanje izboljšalo do te mere, da bi upravičil javno objavo in dostopnost svojih spoznanj celotni znanstveni skupnosti.