СЕМИОТИЧКИОТ ЈАЗИК НА ЗНАЦИТЕ И СИМБОЛИТЕ ВО ВИЗУЕЛНИТЕ ФОЛКЛОРНИ НАРАТИВИ – АНАЛИЗИ И СОГЛЕДУВАЊА

Аннотация

Одговорот дали клучните поими на категориите: претставувачки - синтактички и прагматички можат да се применат и во проучувањето на традиционалните визуелни наративи, како знаков систем со одредени симболички пораки, сметаме дека целосно кореспондира со основните постулати и методи на семиологијата, како наука за проучувањето на знаците и симболите и нивните меѓузаемни релации, кои ги воспоставуваат нив, односно носителите на знакот и на означеното (designatuma / denotatuma), каде што секој поединечен објектможе да имплицира одредени знаци. Во контекст на ова се и неколкуте посочени примери на вез, избор од македонските народни носии, за кои сметаме дека визуелно и семиолошки кореспондираат со мандалите на Јунг, дадени во овој текст, како слики со одредени симболички вредности, кои кажуваат во прилог на моќта на колективната меморија на еден народ (група или заедница), кој, во својата колективна свест, свесно или потсвесно ги интегрирала своите духовни, естетски и културни вредности. Оваа појава укажува дека станува збор за една архаична културна матрица, блиска до онтолошките универзални вредности на човекот во еден поширок културен, временски и ареален контекст. Oттука, сметаме дека полистадијалноста на фолклорот, во која се содржани различни слоеви од: митологијата, историјата и традицијата на една заедница, не е карактеристична само за различните литературно-наративни фолклорни форми, туку е применлива и во проучувањето на „визуелните наративи“ (декоративно обрасци, мотиви и орнаменти), застапени во традиционалната материјална култура на народите низ целиот свет.